________________
491
- હૃદય નયન નિહાળે જગધણી
અને આગળ ઉપર, દરેક ક્રિયામાં, જિનવચનને અનુસરીને થતી વર્તના, એ વચનાનુષ્ઠાન બને છે. એ વચનાનુષ્ઠાન જ અસંગાનુષ્ઠાન પમાડે છે એટલે કે સાલંબનમાંથી અનાલંબન યોગ તરફ લઈ જાય છે અને સામર્થ્યયોગ
સ્વરૂપ, ક્ષપકશ્રેણિમાં પ્રવેશ કરાવે છે. - વિચારણા તો પહેલા એ કરવાની છે કે, સેવા કોણ કરી શકે? જે સેવક થાય, તે સેવા કરી શકે. જે, માલિકનો માલિક તરીકે સ્વીકાર કરી, દાસભાવમાં આવી, સેવ્યભાવથી સેવા કરે, તે સેવક થાય. એ માલિકના આજ્ઞાંકિત કિંકર-દાસ બનીને રહે. સ્વચ્છંદ ત્યાગી, જાતનું ડહાપણ ડોળ્યા વગર, એ અનાથના નાથ, અશરણના શરણ્ય સ્વામીની પ્રત્યેક આજ્ઞા-પ્રત્યેક વચનો, તહરિપૂર્વક સ્વીકાર કરે અને શક્તિ અનુસાર પાલના કરે, તે માલિક-પરમાત્માની સેવા છે. એમ કરવાથી જ માલિકની પ્રસન્નતાને પામી શકાશે, કે જે પ્રસન્નતા, સ્વયં સેવકને જ પરમાત્મા બનાવી દેશે. દાસ બનીને જે દાસોડાં ભાવમાં રહે છે, તે જ સોડાં ભાવમાં આવી પરમહંસ બનીને પરમપદને પામે છે.
જેનો માલિક માતબર, એનો સેવક નસીબદાર. માલિક પોતાના સેવકને પોતાની સમકક્ષ બનાવતો હોય તો તે માલિક સાચો. શેઠ, નોકરને કાયમ પોતાનો નોકર જ રાખવાનો હોય, તો તે શેઠ નકામો. સાથે શરત એ પણ છે કે, એ સેવક સ્વચ્છંદ છોડીને સેવક જ બની રહી, માલિકની સાચા દિલથી પરિપૂર્ણ સેવા કરે, તો જ એનો માલિક, એને સેવકમાંથી એના જેવો માલિક બનાવી, પોતાની હરોળમાં હારોહાર બેસાડી શકે.
આપણે અહીં જે માલિકની વાત કરવાની છે, તે માલિક વીતરાગ, નિર્વિકલ્પ, સર્વજ્ઞ, સર્વદર્શી, સર્વાનંદી, સહજાનંદી, સર્વ-સમર્થ, પરમાત્મા છે. આ પરમાત્મા, માલિક હોવા સાથે, પાછા ધનવંતરી વેદ્ય છે. એની
જેને પરમાત્મા અને આત્મજ્ઞાનીના ભેદ જણાય છે તેને આત્મતત્ત્વ હજુ પકડાયું નથી.
