________________
શ્રી અરનાથજી ,
748
સિદ્ધત્વદશા પ્રગટ કરવાની બાકી છે એટલે આપનામાં અને મારામાં ઘણું અંતર છે.
આપ સંપૂર્ણપણે નિર્મોહી, વીતરાગી, નિરીચ્છક અને પરમાનંદમયી છો! જ્યારે હું તો રાગી, દ્વેષી, માની, માયી, લોભી છું. વિકારી છું! ચારેગતિમાં વિષયસુખની ભીખ માંગતો ભીખારી છું. મારી અને આપની પ્રીતિ કેમ સંભવે ?!!! કારણકે પ્રીતિ તો સરખે સરખાની હોય છે. સમાન વય, સમાન રૂચિ અને સમાન ગતિવાળાની પ્રીતિ હોય છે. - હું પ્રીતિ કરવાને ઇચ્છુક છું જ્યારે આપ નિરીચ્છક છો! એટલે આ તો એક પાક્ષિક પ્રીતિ થઈ તે કેમ બને ?! આનંદઘનજીને પ્રભુપ્રત્યે અનહદ પ્રીતિ ઉભરાઈ રહી છે, તેથી પ્રભુને વિનંતી કરે છે કે તેનાથી આપનો સેવક નિશ્ચય કે વ્યવહારના એકાંતવાદમાં ખેંચાઈ ન જાય, તેની પરિણતિમાં આગ્રહ, કઠોરતા, અજ્ઞાન વગેરે ન આવી જાય, માટે આપ ભવસાગરમાં તણાતા એવા મને, મારો હાથ પકડી આપના ચરણ નીચે રાખજો અર્થાત્ મને આપના ચરણ કમળનું શરણ આપજો !! હું નિરંતર આપની આજ્ઞામાં રહું તેવી કૃપા કરજો. આપની આજ્ઞાના પાલન - થકી જ હું આ ભવસાગર તરી શકીશ !! .
1 ભક્તિયોગમાં ભક્તને પરમાત્મા પ્રત્યે અત્યંત પ્રીતિ અને ભક્તિ હોય છે. પરમાત્મા વિના ન રહી શકાય તેવી તેમની સ્થિતિ હોય છે એટલે તેઓ ગાંડી ઘેલી ભાષામાં પણ પોતાના અંતરની વેદના પ્રભુ આગળ ઠાલવતા હોય છે અને જેને આપણે પોતાના માનીએ તેની આગળ હૃદય ઠાલવવું, અંતરની વાત કરવી એ બધું તો સહજ હોય છે. દરેક સ્તવનની છેલ્લી કડીમાં આનંદઘનજીનો પ્રભુ પ્રત્યે શરણ્યભાવ
સુખનો સદુપયોગ એટલે સુખને બીજા દીન દુઃખીઓમાં વહેંચી આપવું. દુઃખનો સદુપયોગ એટલે સમભાવે સહન કરી લઈ-વેઠી લઈ પરમાત્મા બનવું.
