________________
શ્રી ધર્મનાથજી
554
દેહ એ બાધક નથી પણ દેહભાવ એ બાધક છે અર્થાત્ “હું દેહ છું!” અને “દેહ મારો છે!” એવો ખ્યાલ બાધક છે. દેહમાં રહેવા છતાં દેહભાવથી મુક્ત થઈને અનંતા આત્માઓએ પોતાની જ્યોતિ પ્રગટાવી છે અને દેહાલયમાંથી નીકળી સિદ્ધાલયમાં બિરાજ્યા છે.
અધ્યાત્મનો એક જ આદેશ છે. અજ્ઞાનને ઓળખો, બરાબર ઓળખો તેની અજ્ઞાન તરીકેની બરાબર શ્રદ્ધા કરો, વિકારીભાવો આત્માને હિતકર નથી એ બરાબર દૃષ્ટિમાં લ્યો અને પછી અજ્ઞાનને મારી હટાવવા પોતાના જ ત્રિકાળી ધ્રુવ ચૈતન્યમય પરમાત્માનું શરણ લ્યો, એને જ આધાર બનાવો ! ધ્રુવ તત્ત્વનો આધાર લીધા વિના અધુવના સકંજામાંથી છુટી શકાય નહિ, વિનાશીથી છુટવા અવિનાશીનો જ આધાર લેવાય. આત્મા અનંતકાળથી આ આધાર લેવાનું ચૂક્યો છે અને જીવવા માટે અધૃવ તત્ત્વનો-વિનાશીનો-પર્યાયનો-સંયોગોનો આધાર લીધો છે, તેમાં અહત્વ અને મમત્વ કર્યું છે. આ તેની અનંતકાળથી ચાલી આવેલી ગંભીર ભૂલ છે. આ ભૂલને જીવે હવે સુધારી જગદીશની જ્યોતિને પ્રગટાવી આંધળાની પાછળ ચાલતી આંધળાની દોડને થંભાવવાની છે અને સદ્ગુરુના અવલંબને તેમાંથી સત્ ખેંચી પોતાની વાસ્તવિક દશાને પ્રગટાવવાની છે.
નિરમલ ગુણમણી રોહણ ભૂધરા, મુનિ જન માનસ હંસ જિનેશ્વર .. ધન્ય તે નગરી ધન્ય વેળા ઘડી, માતપિતા કુલ વંશ જિનેશ્વર..૭
અર્થઃ નિર્મળ ગુણરૂપી રત્નોને પ્રગટ કરવા માટે હે પ્રભો! આપ રોહણાચલ પર્વત સમાન છો. વળી સાધુઓનાં મનરૂપી માનસરોવરને માટે આપ હંસ પક્ષી જેવા છો. વળી તે શહેર, તે કાળ, તેમના માતા, પિતા, કુળ અને વંશને પણ ધન્ય છે કે જેમાં પરમાત્મા જન્મ પામ્યા છે.
દરેક જીવને, પોતાનું સ્વ સ્વરૂપ કેવળજ્ઞાન એ સ્વ સંપત્તિ છે.
જગતના પર પદાર્થો એ જીવની સંપત્તિ નથી.
