________________
વૃક્ષની જેમ પ્રેમથી ઉલ્લસિત થયો અને શ્રી ગૌતમને તે આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યું કે– હે ભગવન ! અત્યંત નિર્ધન બ્રાહ્મણ આ પાસેના ગામમાં રહું છું જાણે સાક્ષાત પાપની શ્રેણીઓ હોય તેવી મારે સાત કન્યાઓ છે, અને વજાનિ સદશ મારી પત્ની છે, તેનાથી દગ્ધ થયેલા એવા મારે શું કરવું ? કારણ કે દુઃખે પૂરી શકાય એવા આ ઉદર પૂરવાને માટે મૃઢ અને શું નથી કરતા ? હવેથી તમે જ મારા ભ્રાતા, માતા યા પિતા છે. જે તમે ફરમાવે તે હું કરું. આપના વચનને અન્યથા કરનાર નથી.” પછી ગૌતમસ્વામીએ તેને સાધુવેશ આપ્યું અને તેણે પણ તે વખત તે વેષ તરત સ્વીકારી લીધું. એટલે ગૌતમર્ષિ તેને સાથે લઈને આનંદપૂર્વક વીર પ્રભુ પાસે ચાલ્યા. એટલામાં તે કહેવા લાગ્યું કે– હવે તમે ક્યાં જાઓ છો? ગૌતમ ગુરૂએ કહ્યું કે –“ જ્યાં મારા ગુરુ છે. ત્યાં આપણે જઈએ.” એટલે તે બે કે આપ પૂજયના પણ જે પૂજ્ય હશે, તે કેવા હશે?” પછી શ્રી ગૌતમે તેની પાસે જીનેશ્વરના ગુણોનું વર્ણન કર્યું તેથી અને વિશેષ રીતે તે જિનેન્દ્ર ભગવંતની સમૃદ્ધિ જોવાથી તેણે સમ્યકત્વ ઉપાર્જન કર્યું. - પછી અનુક્રમે આવતાં પર્ષદા સહિત વીરને જોવામાં તેણે જેયા, તેવામાં તેના હૃદયમાં કંઈ અતિ દારુણ દ્વેષ ઉત્પન્ન થયે એવામાં ગૌતમસ્વામીએ તેને કહ્યું કે “હે ભદ્ર! શ્રીજિનને વંદન કર ” તે બોલ્યો કે- “જે આ તમારા ગુરૂ હેય, તે મારે તમારું કંઈ પ્રજન, નથી આ વેષ જો હું ચાલ્યો જઈશ. હવે હું તમારે પણ શિષ્ય નથી.” એમ કહી વેષનો ત્યાગ કરી મુઠી વાળીને તે નાસી ગયે, એટલે તેનું તેવા પ્રકારનું ચેષ્ટિત જોઈને ઈદ્રાદિક સર્વે હસવા લાગ્યા
