________________
રહ્યો હતો. દેદાશાહનું કુટુંબ આવતી કાલે સ્વર્ગનું સુખ માણે કે અધોગતિની ઉંડી ખાઈમાં ગરકાવ થઈ જાય તેની તેને બહુ પરવા ન હતી. તે તો પોતાના ધીરેલા રૂપિયા કઢાવવા માટે જ આટલે સુધી આવ્યું હતું. વળી જેના આશ્રયે પિતે પાંચ પૈસા મેળવ્યા હોય તેની પાસે સીધી રીતે ઉઘરાણી કરવી તેના કરતાં કળ-વકળથી નાણાં કઢાવી લેવા એમાં તે વ્યાપારીકળાને જ એક પ્રકાર સમજતો હતો. વિમળાના સ્નેહાળ હૃદય ઉપર પોતાના ઉપદેશની અસર થતી જોઈ તેને આનંદ થયો. દેદાશાહ પાસે જવાથી જે નાણા પાંચ-પંદર દિવસે માંડમાંડ પતે તે જ નાણું વિમળા પાસે જવાથી થોડા જ સમયમાં પતી જશે એવી આશા તેણે સ્વાભાવિક રીતે જ રાખી હતી. તેની એ આશા પાર પડી
વિમળાએ અતિ વિનયવાળા શબ્દોમાં કહ્યું. “અમારું ગમે તેમ થાય, પણ આપનું જે કંઈ લેણું હશે તે બે-ચાર દિવસોની અંદર જ પતાવી દઈશું. આજ સુધી ધીરજ રાખી છે તેમ બીજા છેડા વધુ દિવસે નભાવી લો તે તમારે હોટે.” વિમળા આગળ બોલે તે પહેલાં જ શાહુકાર બોલી ઉઠ:–“એમાં ઉપકાર કરવા જેવું શું છે? એક સાધમીભાઈ બીજા સાધમીભાઈને મદદ કરવા બંધાએલે છે, અમે આવી કફેડી સ્થિતિમાં આપને મદદ ન કરીએ તે પછી અમને જે બે પૈસા પૂર્વ પુણ્યના પ્રતાપે મળ્યા છે તે શું કામ આવવાના હતા? બે દિવસ તે શું પણ બે મહિના થાય
