________________
प्रस्तावेनी
अपि वार्ताया अवसान न गृद्यते पृ. ३३ पं. १९, १६. काकस्य ग्रीवायां रत्नावली न शोभते पृ० ३६ 4.०५, १७. बहुजीवितपाद् दर्शनं वरम् पृ० ३९ ५० ६, १८. रङ्कस्य गृहे रत्नं न तिष्ठति पृ० ५४ पं०४, १९. घांचटलितं योजनशत याति पृ० ५४ ६.० १२, २०. स्त्रीणां पाणिबुद्धिः पृ०५६ ५० १, २१. सुवणे श्यामता न स्यात् पृ० ५८ ५० १, २२. यदावयोर्दुःखमभूत् तद् वैरिणोऽपि मा भूत् पृ० ५९ ५.० ३, २३. सर्वोऽपि प्राणी प्रायः पर्वतोपरि प्रज्वलत् पश्यति, न पुन: स्वपदारधः पृ० ६५ ५० १, २४. कोलिकोम निजलालयैव वेष्टयते पु. ७० ५० २५, २५. यथा मणशतं तथा शुण्ठिग्रन्थिकोऽपि पृ० ७२ १०५, २६. यादृश वाद्यते तादृश नृत्यते पृ० ९२ पृ० १, २७. यादग् वायुर्वाति ताहगाश्रयो गृह्यते पृ. ९२५० १, ___ उपरनी उक्तिओ पैकीनी केटलीक वर्तमान समयमां पण प्रचलित छे, ते आ प्रमाणे--1. आंधळानी लाकडी (घडपणमां मददगार माटे). २. साप मरे नहीं अने लाकडी भांगे नहीं ४. हाथ पण बळयो अने पोंक पण बळी गयो, (जेनां बेवानां बगड्यां होय ते संबंधमां). ६. सोनामां सुगंध भळी. ७. भावतुं हतु अने वैद्ये का. १०. वाड चीभडां गळे. ११. अमां तेना बापर्नु कई जाय छे ? १२. आखो भव माथे भाग्यो छे. १४ सारु खोटु तमारे माथे. १५. कोइ वातनो अंत न लेवो. १६. कागडानी कोटे रतन न शोभे. १७. जीव्या करतां जोयु भलु. १८. रांकना घरे रतन न छाजे. ११. घांटो टळयु सो गाउ जाय-अण्णी चूकयो सो वर्ष जीवे. २० स्त्रीनी बुद्धि पानीओ. २१. सोनाने शांम-काळाश न अडे. २२. आवु दुःख तो दुश्मनने पण न हजो. २३. सौ कोई बीजानी खामी जुवे छे, पण पोताना पगमां बळतु कोई जोतु नथी.
आपणी प्रचलित उक्तिओनी अति प्राचीन समयथी प्रवाहिता छे ते उपरनी नेांध उपरथी जाणी शकाय छ.
लोकव्यवहारभाषाप्रयोगो-ततो वरः शृङ्गारित: परिणयनाय चटित:-वर परणवा चढयो पृ. २१ पं. २३, वरः पहुंकित:-वर पुंख्यो पृ० २२ ५० ११, दंष्ट्रा गलिता-दाढ गळी, लालच थई पृ० ३०५० ४, प्रातर्वार्ता-सवारे वात, सवारे जोयु जशे पृ० ३१ पं० १९ ।
शब्दो-अड्डाणक-अडाणु पृ० ६ ५० ५, पृ० ६६ ५० २६, अंबारी-अंबाडी पृ० ४५५०५, भारासण. पाषाण-आरासण पर्वतनो आरस पृ० ८१ ५० १, केहली-(?) कुई कियाळी पृ. १२ पं०.१७. गवालय-गवाळो दायजो पृ०६ ५० ४, घांच-घांटी पृ० ५४ पं० १२, जरद-कवचप्रकार पृ०४५ ५.७, जीणसाल-कवचप्रकार पृ० ४५५० ७, टलवलायते-टळवळे छे. पृ० ४७ पं० २४, टोप-टोप, शिरस्त्राण पृ. ४५ ५०७, तपासतत्पार्च, पृ० ७ पं० १८, धनिक-धणी, स्वामी पृ० ८ पं. ४, पृ० ३० पं० ५, पृ० ३१ पं० २३, धीरा-धीरज, धैर्य पृ. ४५ पं० २०, पुहुंकित-पुख्यो पृ० २१ पं० २३, बचक्कउ-बाचकुं, मुष्टि पृ०३० . २०, बुम्बा-बूम, राड पृ० ३४ १० १३, मंदिर-बंदर, वेलाकूल पृ० ८ ० १७ तथा २०, पृ० १५. १, रंगाउलि-कवचप्रकार पृ० ५५ ५० ७, लाहनक-लहाणुं पृ. ९३ ६. ४-५-२०
ग्रंथकार आचार्य श्री गुणसमुद्रसूरि, श्वेतांबर जैन परंपराना पूर्णिमागच्छना आचार्य श्री गुणसागरसूरिना शिष्य छ । तेमणे श्री संयमसिंहगणिना आग्रहथी प्रस्तुत कथानक वि.स. १४७४ मां रच्यु छ । आ हकीकत ग्रन्थना अंतमां जणावेली छे । पूर्णिमागच्छनी पट्टावलीमां श्री गुणसमुद्रसूरिनो से समयना पट्टधर आचार्य तरीके उल्लेख छ । श्री गुणसमुद्रसूरिना उपदेशथी बनावायेली अने तेमणे प्रतिष्ठित करेली जैन प्रतिमाओ कीनी पांच धातुप्रतिमाओनी नेांध, योगनिष्ट आचार्य भगवंत श्रीमद् बुद्धिसागरसूरिजीए संपादित करेला 'जैन धातुप्रतिमा. लेखसंग्रह' ना पहेला अने बीजा भागमा लेवाई छे, जुओ प्रथम भाग लेखांक १२५, ७३८ अने १०१७; तथा द्वितीय भाग लेखांक १३८ अने ३७७ । आ धातुप्रतिमाओ वि०स० १५०६, १५०७, १५.८ मा भने
