________________
પ્રવચન નં. ૧૬
૨૦૫ ચોકડીથી ભિન્ન પરમાત્મા છે. પછી વાંચન પૂરું થયું એટલે પીઠ થાબડી બાપુજીએ. શાબાશ ! બરાબર છે. ભેદજ્ઞાનની પરાકાષ્ટા છે, પ્રકાર બતાવે છે. પરિણામ બતાવ્યા, કર્મનો સંગ બતાવ્યો, કર્મનો ઉદય બતાવ્યો, કર્મમાં જોડાય છે, એ જોડાય છે એ બીજો હું નહીં અને રાગને કરે એ બીજો હું નહીં ને રાગને જાણે એ પણ બીજો હું નહીં.
રાગ કર્તાનું કર્મ તો નથી પણ જ્ઞાનનું જ્ઞેય પણ નથી. એ હવે આવશે બીજા પારામાં એ બીજા પારાની વાત છે. આ પહેલાં પારાની વાત છે. દષ્ટિના વિષયની મુખ્યતાથી પહેલાં પારાની વાત કરવામાં આવે છે. આહાહા! મેં કહ્યું ચંડાળ ચોકડી, બાપુજી ખુશ થઈ ગયા. વાત સાચી છે. આ ચકરાવો છે ને આ ચકરાવામાં ચડી ગયો છે. મેં કર્મ બાંધ્યા છે. મને કર્મના ઉદય તો આકરા આવે છે અને મને દુઃખ થાય છે ને હું આ રખડું છું સંસારમાં. રખડે એ જીવ નહીં. રખડે એ બીજો, પરમાત્મા રખડે નહીં. તું પરમાત્મા છો.
યોગસાર વખતે ગુરુદેવને મસ્તી ચડી ગઈ, હું પરમાત્મા છું, ત્યારે શિષ્યના મુખમાં પ્રશ્ન મૂક્યો, કે પ્રભુ આ પંચપરમેષ્ઠી પરમાત્મા છે, કે ઈ હમણાં રહેવા દે. હું પરમાત્મા છું એ નિશ્ચય લે, વ્યવહાર પછી. ઈ વ્યાખ્યાન પણ છપાય ગયા છે. ટેપેય છે. હું પરમાત્મા છું.
એક વખત એવો બનાવ બન્યો, શ્રીમદ્ રાજચંદ્રજી ઠલે જતા'તા જંગલમાં, એક ભરવાડ, ગોવાળ હતો, ગાયોનો ચારનારો, તો શ્રીમદ્જી જતા'તાં, અને એનું અનુકરણ કરવા માંડ્યો ઓલો, આ કોઈ મહાપુરુષ લાગે છે. એની ચાલ ઉપરથી લાગે છે કે આ મહાપુરુષ લાગે છે. એમ એને ભાવ આવ્યો, જોયા કરે. પાછા વળ્યા, તો ઈ એમની સામે જોયા કરે, ત્યારે શ્રીમદ્જી થોભી ગયા ભરવાડ પાસે. આંખ વાંચી જા. પૂછ્યું નહીં ભરવાડે શું કામ આંખ મીચું? પૂછે નહીં. હું પરમાત્મા છું. હું ભગવાન છું. બોલો. હું પરમાત્મા છું. ગુરુદેવ કહે કે વાણીયો હોય તો, વેવલો પૂછ્યા કરે કે હું પરમાત્મા ક્યાં છું અત્યારે. હું તો સંસારી છું. આહાહા ! આ જૈન દર્શનની મૂળ ચીજ છે.
દરેક આત્મા સ્વભાવે પરમાત્મા છે, ભલે પર્યાયમાં પામરતા હોય પણ પામરતા એને અડતી નથી. એ પામરતા બીજાનો ધર્મ છે. જીવનો ધર્મ નથી. ખરેખર તો અજીવનો ધર્મ છે. આહાહા ! અજીવ અધિકારમાં ઓગણત્રીસ બોલના ઉકરડામાં બધું નાખ્યું છે. એમ ગુરુદેવ કહે કે હું પરમાત્મા છું. જે પરમાત્માને ભાવે તે પરમાત્મા થઈ જાય. પરમાત્માને સેવે શ્રદ્ધા જ્ઞાનમાં તો પરમાત્મા પર્યાયમાં અલ્પ કાળમાં થાય, દૃષ્ટિમાં અત્યારે થાય ને દશામાં થોડો ટાઈમ લાગે, વાર લાગે. આહાહા !
હવે દ્રવ્ય સ્વભાવની અપેક્ષાથી જોવામાં આવે, કર્મનો બંધ તો સિદ્ધ કર્યો. હવે દ્રવ્યના મૂળ સ્વભાવથી જોવામાં આવે તો, દુરંત જેનો અંત દૂર છે, કર્મના અભાવના કાળ, વાર
