________________
યતિલક્ષણ સમુચ્ચય પ્રકરણ
૮૯
ગાથા-૬૯-૭૦
इतश्चैवाऽसङ्गं भवत्यनुष्ठानं प्रधानतरम् । तन्मात्रगुणस्थायी सङ्गस्तृप्तिस्तु एकत्र (एकार्थों) ॥ ६९॥
આથી જ (=અતૃપિગુણના કારણે જ) અધિક શ્રેષ્ઠ અસંગ અનુષ્ઠાન પ્રાપ્ત થાય છે. સંગ તે જ ગુણોમાં રહે છે. સંગ અને તૃમિ એ બેનો એક જ અર્થ છે.
' વિશેષાર્થ જેને જેમાં તૃપ્તિ હોય તેને તેનાથી સંતોષ હોય. આથી તે તેમાં આગળ વધવાનો પ્રયત્ન ન કરે. જેમ કે જેને ધનમાં સંતોષ થાય તે અધિક ધન મેળવવાનો પ્રયત્ન ન કરે. તેમ પ્રસ્તુતમાં સાધુ જે અનુષ્ઠાન કરે છે તેમાં જ તૃપ્તિ હોય તો આગળનું અનુષ્ઠાન તેને પ્રાપ્ત ન થાય. પ્રીતિ, ભક્તિ, વચન અને અસંગ એમ ચાર પ્રકારના અનુષ્ઠાન છે. તેમાં ભાવસાધુને વચન અનુષ્ઠાન હોય છે. હવે જો તેને વચન અનુષ્ઠાનમાં તૃપ્તિ હોય= સંગ હોય તો અસંગ અનુષ્ઠાન પ્રાપ્ત ન થાય. આથી જ અહીં કહ્યું છે કે તન્મત્રિપુસ્થાયી = સંગ તે જ ગુણામાં રહે છે, અર્થાત્ જેનામાં સંગ હોય= તૃપ્તિ હોય તેને જેટલા ગુણો પ્રાપ્ત થયા હોય તેટલા જ ગુણો રહે. જો ગુણોનું પ્રમાણ વધે નહિ તો અસંગ અનુષ્ઠાન આવે નહિ. [૬૯]
- ઉત્તમશ્રદ્ધાનું ત્રીજું લક્ષણ વિશુદ્ધ દેશના सुपरिचिअआगमत्थो अवगयपत्तो सुहगुरुअणुण्णाओ ॥ मझत्थो हिअकंखी, सुविसुद्धं देसणं कुणइ. ॥ ७॥ सुपरिचितागमार्थो अवगतपात्रो शुभगुर्वनुज्ञातः । मध्यस्थो हितकांक्षी सुविशुद्धां देशनां करोति ॥ ७० ॥
આગમના અર્થોને જેણે સારી રીતે જાણ્યા છે, પાત્રનું જેને જ્ઞાન છે, શુભગુરુએ જેને અનુજ્ઞા આપી છે, જે મધ્યસ્થ છે અને હિતકાંક્ષી છે તે સાધુ સુવિશુદ્ધ દેશનાને કરે.
વિશેષાર્થ:- આગમના અર્થોને જેણે સારી રીતે જાણ્યા છે. માત્ર
