________________
ગાથા-૧૮૬-૧૮૭-૧૮૮
૨૩૬
યતિલક્ષણ સમુચ્ચય પ્રકરણ
ઉત્તર- પાંચસો મુનિઓનું અને પંથકમુનિનું ચારિત્ર તુલ્ય હતું. તો પણ પંથકમુનિના ગુરુરાગને (=ગુરુ પ્રત્યે અધિક રાગને) આશ્રયીને પંથકને વિશેષ કહ્યો છે= પંથકની વિશેષ મહત્તા બતાવી છે. (૧૮૫) णियमेण चरणभावा, पंचसयाणं पि जइ वि गुरुराओ । तहवि अ परिणामवसा, उक्किट्ठो पंथगस्सेसो ॥१८६॥ नियमेन चरणभावात्पञ्चशत्या अपि यद्यपि गुरुरागः । .. . तथापि च परिणामवशादुत्कृष्टः पन्थकस्यैषः ॥१८६॥
જો કે પાંચસો મુનિઓમાં ચારિત્રનો પરિણામ હોવાથી અવશ્ય ગુરુ રાગ હતો. તો પણ પંથકમાં ગુરુરાગ પરિણામના કારણે (=અંતરના પરિણામની દૃષ્ટિએ) ઉત્કૃષ્ટ હતો. (૧૮૬). . ण य एअं दुण्णेयं, जं गोसालोवसग्गिए नाहे । अण्णाविक्खाइ सुओ, बाढं रत्तो सुणक्खत्तो ॥१८७॥ न चैतद् दुर्जेयं यद् गोशालोपसर्गिते नाथे । . अन्यापेक्षया श्रुतो बाढं रक्तः सुनक्षत्रः ॥१८७ ॥
આ (=પરિણામના કારણે ઉત્કૃષ્ટ ગુરુરાગ હોય એ વિષય) જાણવું એ કઠીન છે એવું નથી. કારણ કે જ્યારે ગોશાલાએ શ્રી મહાવીર ભગવાન ઉપર ઉપસર્ગ કર્યો-તેજોલેશ્યા ફેંકી ત્યારે સુનક્ષત્રમાં અન્યની અપેક્ષાએ શ્રી મહાવીર ભગવાન ઉપર અધિક રાગ હતો એમ શાસ્ત્રમાં સંભળાય છે. (૧૮૭) पहुअणुरत्तेण तहा, रुन्नं सीहेण मालुआकच्छे । तब्भावपरिणयप्पा पहुणा सदाविओ अ इमो ॥१८८॥ प्रभ्वनुरक्तेन तथा रुदितं सिंहेन मालुकाकच्छे । तद्भावपरिणतात्मा, प्रभुणा शब्दायितश्चायम् ॥१८८ ॥
શ્રી વીરપ્રભુમાં અનુરાગવાળા સિંહમુનિએ માલુકાવનમાં તેવી રીતે રૂદન કર્યું કે જેથી પ્રભુરાગભાવના પરિણામવાળા તે સિંહમુનિને શ્રી વીરપ્રભુએ પોતાની પાસે બોલાવ્યા.
