________________
તિલક્ષણ સમુચ્ચય પ્રકરણ
૧૩૭
ગાથા-૧૦૮
ભોગવતાં તેમજ લક્ષ્મીનો વિલાસ કરતાં તેમના દિવસો સુખમાં પસાર થતા હતા, તેટલામાં તેમને અનુક્રમે અપરાજિત અને સમરકેતુ નામના બે પુત્રો થયા. અપરાજિત કુમારને યુવરાજપદે સ્થાપન કર્યો, જ્યારે સમરકેતુ કુમારને ઉજેણીનગરી નાનાકુમાર તરીકે આપી. આ પ્રમાણે દિવસો વીતી રહેલા હતા. કોઇક વખતે તેના દેશને ભાંગફોડ કરતો કોઇક રાજા હતો. તેના ઉપર ઘણો રોષ પામેલા આ રાજાની અનુજ્ઞાથી અપરાજિત યુવરાજ કુમાર જય મેળવવા માટે ચતુરંગ સેના સહિત તેની સામે ગયો. યમરાજાની નગરીના સીમાડા સરખું બીભત્સ અને ન જોઈ શકાય તેવું યુદ્ધ થયું. ત્યાં કુમારે જયલક્ષ્મીનો સંગ પ્રાપ્ત કર્યો.
ત્યાંથી પાછા વળતાં કુમારે ક્ષિતિપ્રતિષ્ઠિત નગરમાં ઉજજવલ ચારિત્રધારી સુવિશુદ્ધ શ્રતરત્નના ભંડાર એવા રાધ નામના આચાર્યને જોયા. તેમની પાસે ધર્મશ્રવણ કરીને ભવથી વિરક્ત મનવાળો થયો. વસ્ત્રના છેડે લાગેલા તણખલાની જેમ રાજ્યલક્ષ્મીનો ત્યાગ કરી વજૂ સરખા દઢ ચિત્તવાળો તે એકદમ દીક્ષિત થયો. શાસ્ત્રમાં કહેલ બંને પ્રકારની શિક્ષા ગ્રહણ કરી. હંમેશાં ગુરુના ચરણ-કમળમાં ભ્રમર-સમાન કુશલ આશયવાળા તે મુનિ ધરાતલમાં સર્વત્ર વિહાર કરવા લાગ્યા.
હવે રાધાચાર્ય કોઈ વખત વિહાર કરતાં કરતાં તગરા નગરીએ પધાર્યા. ઉનાળામાં તપેલી ભૂમિમાં નવીન મેઘની જોરદાર ધારાઓ વરસવાથી નવીન અંકુર-સમૂહવાળી લીલીછમ વનસ્પતિ ઉત્પન્ન થાય, તેમ રાધાચાર્યની વાણી રૂપી મેઘ-ધારાથી તગરા નગરીના લોકોનો કષાયરૂપી દવાગ્નિ ઓલવાઈ ગયો, અને વૈરાગ્ય-અંકુરા ઉત્પન્ન થયા. તેથી તગરા નગરી અત્યંત મનોહર બની ગઇ. ઉજેણીનગરીથી એક સાધુયુગલ તેમની પાસે આવ્યું. તગરામાં રહેલા સાધુઓએ તેમની યથોચિત સેવા-ભક્તિ કરી. તે સાધુઓને આચાર્ય ભગવંતે ત્યાંનાં ચૈત્યો અને સંઘની કુશળતાના સમાચાર પૂછ્યા. તેઓએ કહ્યું કે, “ત્યાં જિનચૈત્યોમાં શ્રેષ્ઠ પૂજાઓ, મહોત્સવો થાય છે, રથયાત્રા નીકળે છે, ગુરુઓ પાસે નવીન જિનપ્રતિમાઓની પ્રતિષ્ઠા કરાવાય છે, સંઘ પણ પરમ પદ પામેલ છે. કોઈ વિઘ્ન રહેવા દીધું નથી,
