________________
અંધશ્રદ્ધાને આંખ નથી, શ્રદ્ધાને આંખ છે, સમ્યફ શ્રદ્ધાને દૃષ્ટિ છે. અંધશ્રદ્ધા દોટ મૂકે, શ્રદ્ધાની ચાલ, નીચા નેણ અને મંથર ગતિ છે. જેથી રસ્તો સાફ અને સ્પષ્ટ દેખાય. આંધળી દોટમાં ખાડા અને ઠેસ ન દેખાય..અંધશ્રદ્ધા પાડે, શ્રદ્ધા જરૂર મંઝીલે પહોચાડે.
બુદ્ધિની પેલે પાર શ્રદ્ધા શરૂ થાય છે. સમ્યફ શ્રદ્ધાવાનની દ્રષ્ટિ અનેકાંતવાદી હોય અને અભિગમ વૈજ્ઞાનિક હોય એટલે વિજ્ઞાન કે તર્ક શ્રદ્ધામાં તિરાડ ન પાડી શકે. સુલસા નામની શ્રાવિકાને ભગવાન મહાવીરમાં અનન્ય શ્રદ્ધા. દૈવીલબ્ધિના ધારક અંબડસન્યાસીએ, નગરીના ચાર દરવાજે, અલગ અલગ દેવ-દેવીઓના રૂપ લઈ આખા ગામને ભેગું કર્યું. પરંતુ સુલસા ન આવી તે ન જ આવી. અંતે સંન્યાસીએ પ્રભુ મહાવીરનું રૂપ ધારણ કર્યું. છતાંય સુલસા ન આવી. કેટલાંય લોકોએ સુલતાને કહ્યું કે અમે ભગવાન મહાવીરના દર્શન કરી આવ્યા, તું કેમ જતી નથી. સુલતાને લાગેલું કે કોઈ માયાવી દેવ કે લબ્ધિધારીનું પરાક્રમ છે. ભગવાન અત્યારે આ નગરીમાં આવે તે સંભવ નથી. તેને જૈનધર્મના નિયમો, સિદ્ધાંતો અને જૈન સંતમાં શ્રદ્ધા હતી અને દઢ વિશ્વાસ હતો કે ચાતુર્માસમાં પ્રભુ વિહાર કરી ક્ષેત્રમંતર ન જ કરે.
શ્રદ્ધા હોય તો ભગવાનની વાણીથી ભગવંત બની જવાય.
ભગવાન મહાવીરના જમાઈ જમાલમુનિનો ભગવાન મહાવીરનાં વચનો સિદ્ધાંતોમાંથી શ્રદ્ધાનો દીપક બુઝાઈ ગયો, તો શાસ્ત્રના અગિયાર અંગના જ્ઞાની ૫૦ શિષ્યોના સ્વામી જમાલીની આત્માના ક્રમિક વિકાસના તબક્કેથી પડતી થઈ, (ગુણસ્થાનકેથી પડવાઈ થઈ) આ કર્યાનું પ્રાયશ્ચિત કે પ્રશ્ચાતાપ (આલોચના) કર્યા વિના કાળધર્મ પામતા કિલ્વિષીના (હલકી કોટીના દેવની યોનિ, ભયંકરપણાને પ્રાપ્ત કરી સાધુપણું હારી ગયા.
મહારાજા શ્રેણિકની જૈનધર્મમાં અપૂર્વ શ્રદ્ધા જોઈ દેવને પરીક્ષા કરવાનું મન થયું. રૂપ પરિવર્તન કરી દેવે, જૈન સાધુના વેષે માછલા પકડતા હોય તેવુ દ્રશ્ય ભજવ્યું. રાજા, સાધુને પોતાના મહેલમાં લાવી આજીવિકાનું સાધન કરાવી કહે છે કે જીવ હિંસાથી દુર્ગતિ થશે, અને વળી જૈન સાધુના વેષે આવો ધંધો ન શોભે, બીજે દિવસે નગરના
= વિચારમંથન
૧૭ =
