________________
હે પ્રભુ હું તારા નાભિ કમળમાંથી પેદા થયેલો તને જ વીસરી ગયો, મને ઠેકાણે લાવવા તારે કેટલી મહેનત કરવી પડી. પ્રભુ તારે શરણે છું. મધ્યઆકાશમાંથી ચંદ્ર જ્યારે શીતળ ચાંદની રેલાવી રહ્યો હતો ત્યારે બ્રહ્માનું ધ્યાન પૂર્ણ થયું, નિર્મળ આંખો ખૂલી ત્યારે પેલો પુરુષ, પેટીઓ, ઊંટો કશુંય ન મળે! અંદર અને બહાર માત્ર શાંતિ જ શાંતિ.
જૈનદર્શનમાં મદને સાતમુ પાપ સ્થાનક ગણાવેલ છે. ચારિત્રમોહનીયકર્મ છે. વિવેકરૂપી ચક્ષનો મદથી નાશ થાય છે. મદ અભિમાનની અસર માનવજીવન સમાજ જીવન પર પણ થાય છે. હું પહોળો, શેરી સાંકડી જેવો ઘાટ થાય છે. બીજાના અહંકારનો ભોગ બનનાર માનવી, પોતે બળેલો ગામ બાળે તેમ સામાજિક વ્યવસ્થાને છિન્નભિન્ન કરવા પ્રેરાય છે. પરિવારનો મોભી, ધાર્મિક કે સામાજિક સંસ્થાનો વડો જો અહંકાર કરે તો તે અન્યને અન્યાય કરે છે અને પરિવાર, સમાજ કે ધર્મમાં પ્રદૂષણ ફેલાવે છે.
ગર્વ ગળીને ભક્તિના ઉત્કૃષ્ટ ભાવોમાં પરિણમે, ગર્વથી પાછો ફરી પરમ પદની પ્રાપ્તિની ઝંખના જાગે તો એ સમ્યકપુરુષાર્થ સ્વપરને કલ્યાણકારી બનશે. દર્શાણપુર નગરમાં દર્શાણભદ્ર નામે રાજા પ્રભુ મહાવીર પ્રત્યે બહુ ભક્તિભાવ ધરાવતા હતા પોતાના નગરમાં પ્રભુ મહાવીર પધારી રહ્યા છે તેવા સમાચાર મળતાં રાજાને વિચાર આવ્યો કે અત્યાર સુધીમાં કોઈએ ન કર્યું હોય તેવું ભવ્યસ્વાગત માટે પ્રભુનું કરવું છે. અન્ય જાઓ કરતાં ચડિયાતા થવાનો ગર્વભાવ આ યોજનામાં અભિપ્રેત હતો. રાજા, લાવ લશ્કર, કુમારો, રાણીઓ, હાથીની અંબાડી સહિત ભગવાનનું સામૈયું કરવા નીકળ્યા.
રાજાના ગર્વની ઈન્દ્રને ખબર પડી. તેનો અહંકાર ઉતારવા ઈન્ટે પોતાની લબ્ધિથી દૈવી સર્જન કર્યું. લબ્ધિથી એવા હાથીઓ બનાવ્યા, એક હાથીને પાંચસો સૂંઢ, એક સૂઢમાં આઠ દંતશૂળ, એક દંતશૂળ પર એકસો આઠ વાવ, એકેક વાવમાં એકસો આઠ કમળ, એક એક કમળને એકસો આઠ પાંખડી, એક પાંખડી પર બત્રીસ પ્રકારના નાટક દેવો કરતા હતા.
આ જોઈ રાજાને થયું કે ઈન્દ્ર, પ્રભુના દર્શન કરવા જઈ રહ્યા છે. દૈવીશક્તિ વિના આવું દિવ્ય સર્જન સંભવી ન શકે. નક્કી મારા અહંકારને ઉતારવા ઇન્દ્ર આ
–
| વિચારમંથન F
