________________
માટે પણ ઉછીનો લેવાની વેળા આવી પહોંચી છે. “મા-બાપે અમને જન્મ આપ્યો છે. અમને મોટા કરે એમાં શું? એટલી તો તેઓની ફરજ છે.” આવો મિજાજ ધીરે ધીરે આપણે ત્યાં પણ આવતો જાય છે. હજી માતાનો મહિમા સંસ્કૃતિમાં છે એ તો રહેલો છે પરંતુ ધીરેધીરે માનું સ્થાન લોપાઈ જાય એ પહેલાં, વરસમાં એક દિવસ માતૃદિન ઉજવી માના ઋણનો જાહેરમાં સ્વીકાર કરીએ અને બાકીના ત્રણસો ચોસઠ દિવસ એને વ્યવહારમાં મૂકીએ તો કેવું?
વિદેશમાં રહેતા પોતાના પુત્રને તેડાવવા માતાએ પત્ર લખ્યો, જવાબમાં પુત્રે લખ્યું, “હું આવું છું, તારા એક મિત માટે હું લાખ લાખ જોજનનું અંતર કાપવા તૈયાર છું. મારી મા! આવો જવાબ વાંચી માની અમીમય આંખના વાત્સલ્યસાગરમાં ભરતી ચડે.” આવા પ્રસંગે કવિ બોટાદકરની કાવ્ય પંક્તિનું સ્મરણ થયા વિના ન રહે.
“મીઠા મધુને મીઠા મેહુલા રે લોલ....... એથી મીઠી તે મારી માતરે...જનનીની જોડ સખી નહિ જડે રે લોલ.”
મુનિશ્રી સંતબાલજી કહે છે, “વહાલી મૈયા, સ્ત્રી જાતિ તારું જ સ્થળ પ્રતીક છે.. એ માતા છે એકદા એ પ્રસવત્રી જનેતા હતી આજે એ સાવિત્રીશી ભર્તા છે.
માતાના દુગ્ધપાન દ્વારા વાત્સલ્યસુધાનો અખંડ સ્ત્રોત પીને જ ભગવાન ભક્તવત્સલનું અભિમાન અને ભક્તહૃદયનો સર્વોત્તમ અધિકાર પામ્યા છે.
માતાના લોચન એ અમીની ખાણ છે. માતાનું મુખ દિવ્યસૌંદર્ય અને પ્રતિભાનો પૂંજ છે માતાના ચરણના અમૃતનો સ્વાદ આપણા જીભ ત્વચા કે બુદ્ધિ પામી જ ન શકે. એની હૃદયગત અનુભૂતિ માત્ર જગતને અમૃતથી તરબોળ કરી મૂકે છે.
હે માતા! તું જ મારા આત્માનું અને અંતરનું આદર્શ અને અમર પ્રતિબિંબ છો. મા, તારી છાયા એજ મર્યલોકનું કલ્પતરુ, અને તારી વાણી માનવલોકની મંગલ સ્વરૂપ કામધેનું છે.”
વિચારમંથન
૧૧૩ E
