________________
અનુભૂતિતી શિક્ષા જ ઉચ્ચત્તમ શિક્ષા છે
પ્રભાત થતાં જ તપોવનમાં અગમ્ય ચેતનાનો સંચાર થતો. વૃક્ષો પર હીંચકા ખાતાં પક્ષીઓ કિલકિલાટથી આખાએ તપોવનને સભર કરી દે. ગુરુજીની કુટીરમાંથી વસંતતિલક છંદ પર સવાર થઈને આવતો ભક્તામર સ્તોત્રનો ધ્વનિ ભગવાન ઋષભદેવ પ્રતિ, ભક્તિનો સિંધુ લહેરાવી વાયુમંડળને પાવન કરી રહ્યો હતો. પછી છાત્રો દ્વારા સમૂહમાં મધુર કંઠે ગવાતી રત્નાક૨૫ચ્ચીશી અંતરના પાપોને હણનાર પ્રભુને અર્ધ પ્રદાન કરવા માટે ચૂંટાયેલા શબ્દ ફૂલોની આલોચનાની માળા બની જતી હતી.
સ્વાતિનાં જલબિન્દુ ઝીલવા ચાતક જેમ આતુર હોય તેટલી જ ઉત્કંઠાથી શિષ્યો ગુરુની વાણી ઝીલવા તૈયાર હતા. કાલુ માછલીના મોંમાં સ્વાતિનું એક બિંદુ પડે તો મોતી બની જાય. અહીં પ્રત્યેક શિષ્યનું જિજ્ઞાસુ હૈયું કાલુ માછલીની મોંફાડ બનવા તત્પર હતું. સદ્ગુરુની વાણીનું એક માત્ર બિંદુ સમક્તિ મોતીમાં પરિણમે તેમ હતું. તેથી શિષ્યો તેને ઝીલવા તત્પર હતા.
વિનયધર્મના સંદર્ભે ગુરુદેવ, ગુરુ શિષ્યના સંબંધો સમજાવી રહ્યા હતા. ઉત્તરાધ્યય સૂત્રમાં કહ્યું છે
आणा धम्मो आणाए तवो
તથા
आणानिदेसे करे
આજ્ઞા એજ ધર્મ, આજ્ઞા એજ તપ.
ગુરુદેવની આજ્ઞાને વિનયવાન શિષ્ય કઇ રીતે સમજે? ગાથામાં આગળ બહુ જ માર્મિક વાત કહી છે.
‘इगियागार संपन्ने’
૭૪
વિચારમંથન
