________________
હારમાળાને જોઈ રહ્યા. એટલામાં વાદળાના રંગને મળતો એક ભવ્ય પ્રતિભાવંત પુરુષ ઊંટ પર બેઠેલો જોતાં બ્રહ્માજીએ ચમકીને તેને પૂછયું, અલ્યા એ ભાઈ ! પેલાએ બ્રહ્માજીને ગણકાર્યા નહિ ને આગળ ચાલ્યા, બ્રહ્માજી બૂમ પાડતા પાડતા તે ઊંટ પાછળ દોડ્યા, છેવટે પેલા પુરુષે ખૂબ શાંતિથી ડોક ફેરવતાં બ્રહ્મા સામે જોયું. બ્રહ્માને એની નજર એ રીતે તાકતી હતી કે જાણે તે એના લેખાં-જોખાં ન લેતો હોય ?
બ્રહ્માએ પૂછયું : ભાઈ આ બધાં જનાવરો કોનાં છે, અને તું એને લઈને ક્યાં જાય છે. પુરુષે જવાબ આપ્યો, તારે એનું શું કામ છે. સાંજ પડી ગઈ છે મારે જવાની ઉતાવળ છે. મારો સમય બરબાદ ન કર.
તું મને ઓળખતો નથી, હું બ્રહ્મા છું આ સમગ્ર સૃષ્ટિ મેં બનાવી છે પરંતુ આવું જનાવર મેં બનાવ્યું નથી, તેની મને મૂંઝવણ છે જેથી તું મારા મનની ગૂંચ ઉકલ.
પેલા પુરુષે ઊંટ ઊભું રાખ્યું અને બોલ્યો, લે સાંભળ, આ બધા જ જનાવરો ઊંટો છે. હજી બ્રહ્માને આવા ઊંટો બનાવવાની સત્તા મળી નથી. આ ઊંટ પર જે એક એક પેટી છે તે દરેકમાં એક એક બ્રહ્મા છે. “એક એક બ્રહ્મા ?' બ્રહ્માજીની અકળામણ વધી ગઈ. હા, દરેકમાં એક એક બ્રહ્મા. આ તમારી એક સૃષ્ટિનો એક એક બ્રહ્મા છે. શેષશાયી ભગવાન પાસે હમણાં જ ફરિયાદ આવી છે કે કેટલીક સૃષ્ટિના બ્રહ્મા અભિમાની થઈ ગયા છે અને મદમાં ને મદમાં ભાન ભૂલી ગયા છે. એટલા માટે ભગવાને મને હુકમ કર્યો છે કે જે સૃષ્ટિનો બ્રહ્મા અભિમાની થઈ ગયો હોય તો તેને ત્યાંથી ઉઠાડી મૂકી દોરડાથી બાંધી અહીં લાવવો અને તેની જગ્યાએ પેટીમાંથી નવો બ્રહ્મા મૂકવો.
બ્રહ્મા તો વાતની અધ વચ્ચેથી જ ધ્યાનસ્થ થઈ ગયાં હતા. પેલા આદમીએ ચલાવ્યું. મને ખબર મળ્યા છે કે આ સૃષ્ટિનો બ્રહ્મા પણ...
કોણ સાંભળે, બ્રહ્માના કાન તો અંદર ઊતરી ગયા હતા. બધી ઈન્દ્રિયો નિશ્ચળ હતી, ગર્વ ઓગળી ગયો હતો. અંતર્મુખ બ્રહ્માના હૈયેથી દિવ્યવાણીનાં સ્પંદનો આવ્યાં,
વિચારમંથન F
