________________
૧૫૪
સમ્યગુદર્શન
આ કામભેગે ક્ષણમાત્ર સુખ આપનારા છે, (પણ. અંતે) લાંબા સમયની દુર્ગતિના દુઃખ દેનારા છે, અતિ. દુ:ખ અને અલપ સુખ આપનારા છે, સંસારમાંથી મુક્ત થવામાં વિદનરૂપ છે. (ટૂંકમાં સર્વ અનર્થોની ખાણ રૂપ. આ કામગે છે. પ્રભુના આ અતિ હિતકારી વચનેને સમજવાની વિવેક દષ્ટિ જીવમાં આ મેહનીય કર્મના કારણે ઉઘડતી નથી. જ્યારે દર્શનમેહનીયની સાત પ્રકૃતિને ક્ષય, પશમ કે ઉપશમ થાય ત્યારે સમ્યગ દર્શનની પ્રાપ્તિ થાય, ફળસ્વરૂપે આ જીવ “અમૂઢદષ્ટિવાળે” બને.
ઉપરોક્ત ઉપદેશ કપિલ કેવળીએ પિતાના જાત અનુભવે જનહિતાર્થે આપેલ છે. કેવળી ભગવંત બન્યા. પહેલાં પિતે રાજ પુરોહિતના એકના એક પુત્ર નામે “કપિલકુમાર” હતા. અતિ લાડના કારણે પિતે કાંઈ ભણ્યા ગણ્યા. નહિ, અને તેમાં પિતા અચાનક અવસાન પામ્યા. અભણને કેણ રાજપુરેહિત બનાવે ? તેથી નવા પુહિતની રાજાએ. નીમણુંક કરી. તે પુરેહિત રોજ પાલખીમાં બેસીને કપિલના ઘર પાસેથી જતું. આમ તેને જ જતાં જોઈને કપિલની માને ઓછું આવ્યું ને રડવા લાગી. માને રડતી જોઈ કપિલે કારણ પૂછયું. ત્યારે માએ કહ્યું તું ભર્યું હોત તે તારા પિતાની પદવી તને મળત ને આપણને આ દુઃખના દિવસે આવત નહિ. આ સાંભળી કપિલે કહ્યું કે મા તું કહે ત્યાં ભણવા જાઉં, માએ તેને શ્રાવસ્તી નગરીમાં તેના પિતાના મિત્ર ઇંદ્રદત્ત પંડિતને ત્યાં મેક ઈદ્રદત્તા
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
