________________
૨૫૪
સમ્યગુદર્શન આસ્તિક્ય – અતિ એટલે હવું એ સંસ્કૃત ક્રિયાપદ પરથી બન્યું છે. પ્રશ્ન થશે કે નું હેવું? જ્ઞાની કહે છે “જીવ–અજીવ આદિ નવ તનું હેવું” અર્થાત્ જીવાદિ નવ તનું સ્વરૂપ યથાતય અર્થાત્ જેવું છે તેવું જ જાણી, સમજી તેની યથાર્થ શ્રધ્ધા કરવી તે “આસ્તિક એટલે કે આત્માના ત્રિકાળી શાશ્વતા અસ્તિત્વની પરમ આસ્થા છે.”
આત્માના આ શાશ્વતા સ્વરૂપની યથાર્થ પ્રરૂપણા જિનેશ્વર ભગવતે પ્રથમ “ગિદિ” રૂપે ગણધર ભગવં તેને કરતાં હોય છે, જે સાંભળવા માત્રથી અર્થાત્ શ્રુતજ્ઞાનથીગણધર ભગવંતે દ્વાદશાંગી રૂપી સકળ શાસ્ત્રની ગુંથણી કરતાં હોય છે–જે જિનવાણી રૂપે–શ્રતજ્ઞાનરૂપે –તે તે તીર્થકર ભગવંતેના વારામાં પ્રવર્તતું હોય છે, તેની આસ્થા રાખીને અનેક ભવ્ય જ પિતાનું આત્મકલ્યાણ સાધી ગયા છે, ભવભ્રમણને અંત લાવી દેશે સિધાવ્યા છે.
તેથી “આસ્તિકૂય” ને ચડતા કમે સમક્તિનું સૌથી 'ઊત્તમ લક્ષણ પણ કહ્યું છે. તેથી કહ્યું છે :
નિજ શ્રેયને પંથે જતાં, બહુ દુઃખ ભોગવવા પડે, પણું પૂર્ણ આસ્થા હેય તે, સહેજે પરમ પદ સાંપડે.
શ્રી તીર્થકર ભગવંતે વીતરાગ બન્યા હોવાથી તેમના વચન કે પદાર્થના સ્વરૂપના ભાવમાં રાગદેષની જરાપણ છાંટ હોતી નથી, પણ પદાર્થનું સ્વરૂપ જે પ્રમાણે હોય તે પ્રમાણે જ કહે છે, તેથી તેમના જ વચને સર્વથા
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
