________________
સમ્યગ્દર્શન
સૌથી શ્રેષ્ટ કહ્યો છે. એવે। અમૂલ્ય માનવભવ પામ્યા પછી જે જીવા સંસારના કામભાગોમાં, સુખ સગવડામાં, કે ધનવૈભવ કે સત્તાસ`પત્તિને – મેળવવામાં જ આખી જીગી પસાર કરે છે, તે જીવેા દુર્લભ એવા મનુષ્યભવને ગુમાવીને પાછા નરક નિગોદાદિ દુતિઓમાં ચાલ્યા જાય છે, જયાં અન"તાકાળ સુધી ફરી પાછા ક્રુતિના દુઃખા ભાગવવા પડે છે; અને મેક્ષની સન્મુખ પહેોંચી ગયેલે જીવ અજ્ઞાન ને મહદશાને કારણે માનવભવને એળે ગુમાવી સ’સારચક્રની એકેન્દ્રિયાદિ ગતિમાં અનંતાકાળ સુધી ફરી ભમે છે; અને `તિના અનંતા ભવાના દુઃ ખાને ફરી પરાધીનપણે ભાગવતા થકો અનંતાકાળે માનવભવને પામી શકે છે. આમ માનવભવની મેાક્ષ આપવાની મહત્તા અને અનંતાકાળે પામી શકવાની દુર્લભતા જ્ઞાનીઓએ બતાવી છે. તેમના વચનમાં શ્રદ્ધા રાખીને જે કોઈ પાતાનું જીવન ધર્મની આરાધનામાં ગાળશે, તે જીવ પોતાના માનવભવને સાર્થક કરી આત્મકલ્યાણને પામશે. આવી વિવેકમુઘ્ધિ સમિતી જીવને ઘાય છે. તેથી સમ્યક્ત્વને વળી માનવભવ કરતાંય પરમ દુર્લીલ જ્ઞાનીઓએ સાથ ક રીતે કહ્યું છે, કારણ કે સમકિત પામેલા માનવીજ મેક્ષે જઈ શકે છે, મનુષ્યભવ પામવા છતાં જો મિથ્યાત્વી હોય તેા કદાપિ માક્ષે જઈ શકતા નથી. પરંતુ સંસારચક્રમાં ભમ્યા કરે છે.
જૈન પરિભાષામાં માનવસવ નવ ઘાટી આળગ્યા પછી મળે છે તેમ કહ્યું છે. તે નવ ઘાટી એટલે પૃથ્વીકાયાદિ પાંચ સ્થાવર, એઇંદ્રિય તેઈન્દ્રિય ને ચૌઇન્દ્રિય રૂપી ત્રણ
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
૩૪૩
www.jainelibrary.org
