________________
સમ્યગદર્શન કરે. ગામની સીમમાંજ આચાર્યશ્રીને પકડી પાડી અરે. ભાગે છે ક્યાં? એમ કહી ઊભા રહેવા બુમ પાડી. સાધુઓ તે વિસ્મય પામ્યા-થેલ્યા. પંડિતે તે વંદણું-નમસ્કાર રૂપી વિનય વ્યવહાર કર્યા વિના જ અધીરાઈથી પડકાર ફેંક્યો ક્યાં ભાગે છે? કાંતે અહીં ને અહીં અત્યારે. જ મારી સાથે વાદ કરે. ને ન કરવો હોય તે હારી ગયાનું પ્રમાણપત્ર લખી આપે, પછી જ હું અહીંથી, ખસીશ. ગુરૂએ તેને શાંત કરી બધી હકીક્ત જાણું. સમજાવ્યો વગડામાં વાદ કરવા કરતાં રાજાની સભામાં જઈને કરીએ. અહીં હાર્યા જીત્યાને નિર્ણય કેણ આપે? પણ. માને તે મુકુંદ પંડિત નહિ. એણે હઠાગ્રહ કરી કહ્યું હું ઠે. ઉજજયિનીથી તમને વાદમાં જીતવા નીકળ્યો છું અને વાદ કર્યો જ તમારે છુટકે છે. ને આપણા નિર્ણાયક તે આ ગોવાળીઆએ થશે. સીમમાં પડીએ બીજા હોય. પણ કોણ?
ભલે ત્યારે ” આચાર્યશ્રીએ કહ્યું. “તમે દૂરથી આવો. છે તેથી પહેલી વાર તમારે.” - મુકુંદ પંડિતે તે સંસ્કૃત ભાષામાં વાર શરૂ કર્યો ને મેટા અવાજે બેલવા લાગે. પણ શેવાળી તેમાં શું સમજે ? સરળ છને એમ થયું કે આવા આને પેટમાં કંઈક દુઃખતું લાગે છે તેથી બરાડા પાડે છે. એટલે કંટાળીને કહ્યું એલા એય બેસી જા. હવે ગુરૂને વારે.. આચાર્યશ્રી તે સમયજ્ઞ હતા. ૩૬ ગુણોના ધારક હતા.
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
