________________
૧૬૦
સમ્યગ્દશા
(
અહુમાન થયુ છે. તેમના માગ જ સાચા છે તેવી શ્રધ્ધા થઈ છે, તેથી પાતે પણ બૈરાગ્યવાસિત અનીયમ માર્ગે જવા તત્પર બની છે. પણ ધમ પત્ની’ છે. પુરહિતે તજી દીધેલી, ધનસ'પત્તિની લાલસા રાખનાર રાજાને પણ કલ્યાણમાગે પોતાની સાથે લઈ જવા અંતરથી તે ઇચ્છે છે, પણ પતિના-રાજાને ધન વૈભવના મેહ અતિ ઘણા છે; તે સતી જાણે છે; ને વળી એકલા પોતાનાજ આત્માનું કલ્યાણ કરવું નથી. રાજાને પણ માક્ષ માર્ગે વાળવા છે. તેથી પતિવ્રતા આય નારી હોવા છતાં. રાજાના અનાદિ કાળના મેહ ને મિથ્યાત્વ છેડાવવા કેવી આકરી, છતાં એકાંતે હીતકારી વાણીના કેવા ઉદાત્ત પ્રાગ કરી રાજાની સાન ઠેકાણે લાવે છે તેના ભાવ મુમુક્ષુ જીવાને સમજવા જેવા અતિ હિતકારી હાવાથી મૂળપાઠથી જોઈ એ. પુરાહિતનું ધન રાજભંડારમાં આવતુ જોઈ સમન્ત્ રાણી મિથ્યાર્દષ્ટિ રાજાને કહે છે ઃ‘વન્તાસી પુરિસેા રાય ! નસો હાઈ પસ સિએ મહણેણ પરિચ્ચ ધણું આઠ્ઠાઉ મિચ્છસિ II૩૮
:
બ્રાહ્મણે તજેલા ધનને તમે મેળવવા ઈચ્છે છે, પણ. હે રાજન્ । ‘ વમન ’ કરેલું ખાનાર (જગતમાં ) પ્રશ’સા નથી પામતો. વમન કરેલુ ' એટલા માટે કહે છે, કે પુરાહિતનું સઘળું ધન રાજાનું જ દાનમાં આપેલુ છે. હવે એકવાર દાનમાં આપેલું ધન પાછુ લેવું તે વમન કરેલું ખાવા સમાન છે, ને તેથી વ્યવહારમાં સામાન્ય
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
