________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલકો તૈયાર થયા ત્યારે મધ્યાહ્ન થઈ ગયો હતો. ખલાસીએ કહ્યું કે, “આપણી સામે પહાડી પર જે દેવી મંદિર દેખાય છે તેની નજર મધ્યાહ્ન સમયે જે વહાણો પર પડે છે તે તમામ ડૂબી જાય છે, માટે હાલ અમે વહાણ નહિ હંકારીએ.” | દેવીને આમ કરવાનું કારણ શું ? તે જાણવા માટે જગડુશાહ તે પહાડી ઉપર ગયા. અને ત્રણ ઉપવાસ કરીને બેઠા. દેવી પ્રત્યક્ષ થયાં. જગડુએ દેવીને કહ્યું કે, “આ દક્ષિણમુખી દેરીને હું ઉત્તરમુખી કરી દઉં તો તમારી રજા છે ? આથી વહાણો ઉપર દૃષ્ટિ નહિ પડતાં કોઈ વહાણ મધ્યાન્હે ડૂબી નહિ જાય.” | દેવીએ તેમ કરવાનો ઇન્કાર કરતાં જગ તેના પગે પડી જઈને કરગરવા લાગ્યા. છેવટે તે પહાડીનાં 108 પગથિયાંમાં પ્રત્યેક પગથિયા દીઠ અકેકા બોકડાનો વધ માંગ્યો, અને તરત જ દેવી અંતર્ધાન થઈ ગયા. જગડૂશાહ 106 બોકડા પકડી લાવ્યા. પહેલા અને બીજા પગથિયે પોતે અને પોતાનો પુત્ર ગોઠવાઈ ગયા. બાકીના પગથિયે 106 બોકડા ગોઠવ્યા. પછી પોતાની ગરદન ઉપર તલવાર ઝીંકી. તે જ વખતે દેવીએ પ્રત્યક્ષ થઈને શેઠનો હાથ પકડી લીધો. ઉત્તરમુખી દેરી બનાવવાની વાતમાં સંમતિ આપી. આ થયા બાદ કોઈ પણ સરતચૂકથી મધ્યાન્હે નીકળી ગયેલું વહાણ ડૂળ્યું નથી. આમ નિર્દોષ માનવોનો સંહાર કાયમ માટે બંધ થઈ ગયો. આજે પણ દર વર્ષે કોયલા પહાડીની દેવીનો મેળો ભરાય છે. ત્યારે દેવીની આરતી ઉતાર્યા બાદ જગડૂશાહ અને તેના પુત્રને આરતી ઉતારવામાં આવે છે. [62] વાદિદેવસૂરિજી આબુ પાસે આવેલા મંડાર ગામમાં વીરનાગ પોરવાડ રહેતો હતો. તેની જિનદેવી નામની પત્ની હતી. તેમણે પૂર્ણચંદ્ર નામનો એક દીકરો હતો. તેમના ગુરુ મુનિચંદ્રસૂરિજી હતા. મંડાર પ્રદેશમાં જોરદાર દુકાળ પડતાં ગુરુદેવે વીરનાગને મદદ કરાવીને સહકુટુંબ ભરૂચ સ્થાનાંતર કરાવ્યું. કાળઝાળ ગરીબીને લીધે આઠ જ વર્ષના બાળક પૂર્ણચંદ્રને પણ મસાલાના પડીકાની ફેરી કરવી પડતી હતી. એક દી કોઈ શેઠને ત્યાં પૂર્ણચંદ્ર ગયો. શેઠ કોઈ કામમાં હસે એટલે પૂર્ણચંદ્ર બહાર બેસીને બાળસુલભ રમત કરવા લાગ્યો. એક ખૂણે પડેલા દેખાતા કોલસા ઉપાડીને બીજી બાજુ નાખવા લાગ્યો.
