________________ 30 જૈન ઇતિહાસની ઝલક શેઠ બહાર આવ્યા ત્યારે તેમણે બીજા ખૂણે પડેલા કટકાને કોલસાના રૂપમાં ન જોતાં સોનાના કટકા તરીકે જોયા. શેઠ ખૂબ ચક્તિ થઈ ગયા. બાળક પાસે બધા કટકા બીજા ખૂણે નંખાવીને શેઠે પોતાનું કામ કરી લીધું. આ વાતની ગુરુદેવ શ્રી મુનિચંદ્રસૂરિજીને ખબર પડી. માતાપિતાની સંમતિ લઈને પૂર્ણચંદ્રને દીક્ષા આપવામાં આવી. તેનું નામ “રામ-ચંદ્રવિજય” રાખવામાં આવ્યું. વિ. સં. ૧૧૫રમાં દીક્ષા થઈ. ટૂંક સમયમાં જ નૂતન મુનિ જબરા વિદ્વાન થઈ ગયા. તેમણે અને વાદીઓને હરાવતા આચાર્યપદાધિરૂઢ થતાં તેમનું નામ વાદિદેવસૂરિજી રાખવામાં આવ્યું. કોઈ પ્રસંગે શાસનદેવીએ તેમને “યુગપ્રધાન' કહ્યા હતા. દિગંબરાચાર્ય કુમુદચંદ્રને આમણે જ હરાવેલા. વિ. સ. ૧૧૮૧માં આ વાદ થયો હતો. “નારી દેહે કોઈ આત્માનો મોક્ષ થઈ શકે કે નહિ ?'' એ પ્રશ્ન ઉપર પ૦૦ સવાલ-જવાબો થયા હતા, પણ કુમુદચંદ્ર મચક આપી ન હતી. છેવટે વાદિવેતાલ શાંતિસૂરિજી મહારાજાની ઉત્તરાધ્યન સૂત્રની પાઇએટીકાના આધારે નારી-મોક્ષનો વિચાર મૂક્યો. કુમુદચંદ્રને તે ઉપન્યાસ ન સમજાતાં તેણે લેખિત માગ્યો. પણ તોય તે ઉત્તર ન વાળી શક્યા, છેવટે તેનો પરાજય જાહેર થયો. જૈનોએ જબ્બર વિજયોત્સવ કર્યો. રાજા સિદ્ધરાજ પણ તેમાં હર્ષભેર જોડાયા. વિજેતા આચાર્યશ્રી ગુજરાતના હોવાથી રાજાને તેમના વિજયનું ભારે ગૌરવ હતું. વિજયયાત્રામાં આચાર્યશ્રીને ટેકો દઈને રાજા ચાલ્યા હતા. વિજયની ખુશાલીમાં ગુરુભક્ત શેઠ થાહડે ભાટ, યાચકો વગેરેને ત્રણ લાખનું દાન કર્યું હતું. રાજાએ આચાર્યશ્રીને છાલા વગેરે બાર ગામો, અને એક લાખ દ્રવ્ય દાનમાં જાહેર કર્યું, પરંતુ તેનો અસ્વીકાર થયો. પછી તે રકમમાંથી પાટણમાં ભવ્ય જિનાલય બનાવવામાં આવ્યું. આ વાદિદેવસૂરિજીએ સાડા ત્રણ લાખ લોકોને નવા જૈન બનાવ્યા હતા. [63] કાકજંઘ રાજા એ રાજાનું નામ કાકજંઘ હતું. તેણે દિક-પરિમાણ (દિશાનું ગતિ-નિયમન) વ્રત લીધું હતું. એક વખત કોકાસે બનાવેલા વિમાનમાં જતાં એકાએક તેને યાદ આવ્યું કે હવે તેના વ્રતની મર્યાદા પૂરી થઈ ગઈ છે. એટલે પહોંચવા માટે સ્થળ દૂર હોવાથી - ત્યાં ન જતાં - ત્યાંથી જ વિમાન પાછું વાળવા યત કર્યો.
