________________ 66 જૈન ઇતિહાસની ઝલકો [12] પ્રભુ વીરનું શરણ લેતો ચમરેન્દ્ર એક વાર ચમરેન્દ્ર સુધર્મસભામાં સૌધર્મેન્દ્ર સાથે લડવા ગયો. તેણે ત્યાં જઈને “ત્રાહિ મામ્ પોકરાવી દીધી. ગમે તેવા પ્રલાપો પણ કર્યા. બધાં જ દેવ-દેવીઓ એના ઉફૅખલ વર્તને અકળાઈ ગયાં ત્યારે દેવેન્દ્ર તેની પાછળ આગઝરતું વજ છોડી મૂક્યું. એના ભયભીત થઈને ભાગેલા ચમરેન્દ્ર આ ધરતી ઉપર સાધના કરતા પ્રભુ-વીરના બે ચરણોની વચ્ચે પેસી જઈને શરણ લઈ લીધું, કેમ કે આ સિવાય ઊગરવાનો કોઈ આરો તેને જણાતો ન હતો. જ્યારે દેવેન્દ્ર ચમરે લીધેલા વીરપ્રભુના શરણાની વાત જ્ઞાનબળે જાણી કે તરત જ - બીજા કોઈને કહ્યા વિના - સ્વયં દોડ્યા અને બહુ જ સમયસર પેલું ધસતું જતું વજ ખેંચી લઈને પરમાત્માના શરણે ગયેલાને આપત્તિમુક્ત કર્યો. ચમરેન્દ્ર ભગવાનનો જેવો તેવો પણ સગવડિયો ભક્ત બની ગયો ! તો ય.. પ્રભુ-ભક્ત દેવેન્દ્રનો ક્રોધ સાવ ખતમ થઈ ગયો. જે પ્રભુના શરણે જાય તે સદા ભય-મુક્ત બની જાય. [128] જગસિંહ શેઠની સાધર્મિક ભક્તિ દેવગિરિ (હાલ મહારાષ્ટ્રમાં દોલતાબાદ)માં જગસિંહ નામના શેઠ હતા. પોતાના 360 જૈન વાણોતર-નોકરોને પુષ્કળ ધન આપીને પોતાની હરોળના શ્રીમંત બનાવ્યા હતા. તે વાણોતરો દ્વારા હંમેશ બોતેર હજાર ટંકનો વ્યય કરાવીને રોજ શ્રીસંઘમાં સાધર્મિક-વાત્સલ્ય કરાવતા. આમ બારેય માસ શ્રીસંઘમાં સાધર્મિક-વાત્સલ્ય ચાલતું. [19] સારંગશેઠની નવકાર-ભક્તિ સારંગ શેઠ સુર્વણ-ટંકોની ઝોળી ભરીને ફરતા. રસ્તે ચાલતાં, દુકાનમાં કે કોઈ પ્રસંગમાં જો કોઈ નવાર મંત્ર બોલે તો તેને દરેક નવકાર દીઠ એક સુવર્ણ-ટંક દેતા. [130] રાણી મૃગાવતી અને રાજા ચંડuધોત કૌસાંબીનો રાજા શતાનિક અને ચંડપ્રદ્યોત બે સાઢુ થાય. શતાનિકની પતી મૃગાવતી ઉપર ચંડપ્રદ્યોતની નજર બગડી તે ખાતર તેણે યુદ્ધ છેડ્યું. ચૌદ મુકુટબદ્ધ રાજાઓ આવા અન્યાયી યુદ્ધ માટે પણ ચંડપ્રદ્યોતની સહાયમાં આવ્યા. યુદ્ધનો આરંભ થતાં જ ભયથી રાજા શતાનિકની છાતી ફાટી ગઈ.
