________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલકો 103 રસ્તામાં ઊભેલા કેટલાક ટીખળમાં હસ્યા. જ્યારે ઘોડો તેમની નજીકથી પસાર થયો ત્યારે વિમળે આટલા શબ્દો સાંભળ્યા, “વિમળશાહ તો દેરાં બાંધી શકે, પણ શત્રુ ચડી આવે તો તેને બાણથી વીંધી ન શકે હોં.” તરત શાહ ઘોડા ઉપરથી નીચે ઊતર્યા, થોડે જ દૂર કોઈ ભરવાડણ માખણ કાઢવા માટે વલોણું કરી રહી હતી. જોરથી દોરડું ખેંચતા અને છોડતાં તેને કાનની બૂટીમાંની મોતીની સેરો આમતેમ ઝુલતી હતી. વિમળે બાણ ચડાવીને બરોબર મોતીની સેર વીંધી નાંખી. ટીખળિયા જુવાનોએ વિમળની મશ્કરી કરવા બદલ ક્ષમા માંગી. [199] યુધિષ્ઠિર અને ભીષ્મની સરળતા બન્ને પક્ષોના સૈન્યો સામસામા ગોઠવાઈ ગયાં પછી અર્જુને ધનુષ્યનો ટંકાર કર્યો. પણ તે જ વખતે એકાએક યુધિષ્ઠિર રથમાંથી નીચે ઊતર્યા. નિઃશસ્ત્ર રીતે; પગે ચાલીને તેઓ શત્રુ સૈન્ય તરફ જવા લાગ્યા. તે જોઈને અનેક યૌદ્ધાઓ વિચારમાં પડી ગયા. કેટલાકને શંકા પડી કે, “આ ધર્મરાજાને અત્યારે તો કાંઈ ધરમ યાદ આવી ગયો નથી ને ? યુદ્ધનો મહાસંહાર મોકૂફ રાખી દઈને; દુર્યોધનને હસ્તિનાપુરનો રાજા કાયમ માટે કરી દેવાની અને પોતે આજીવન વનવાસ સ્વીકારી લેવાની ઇચ્છા તો નથી પ્રગટી ને ! ભલું પૂછો; આ ધર્મરાજાનું !" અનેક મગજમાં આવી શંકાકુશંકાઓ ચાલતી રહી અને યુધિષ્ઠિર ભીખ પિતામહની પાસે પહોંચી ગયા. તેમના પગમાં પડી જઈને તેમને ખૂબ ભાવપૂર્વક પ્રણામ કર્યા. ત્યારબાદ ગુરુઓ દ્રોણાચાર્ય અને કૃપાચાર્યને પણ તે રીતે વંદન કર્યા. તે વખતે તે ત્રણેય વડીલો યુધિષ્ઠિરના ટોચ કક્ષાના વિનયને જોઈને ખૂબ શરમિંદા થઈ ગયા. ત્રણેય વડીલોએ યુધિષ્ઠિરના માથે હાથ મૂકીને આશિષ આપ્યા કે, યુદ્ધમાં તને વિજય પ્રાપ્ત થજો.” તે વખતે ખૂબ ગદ્દગદ થઈ ગયેલા પિતામહે કહ્યું, “હે વત્સ તમારા પ્રત્યેનું અમારું વાત્સલ્ય આજે પણ જેવું ને તેવું જ છે, પરંતુ અમે ખૂબ લાચાર બની ગયા છીએ. અમને પણ સમજાતું નથી કે આટલી બધી લાચારી કરવાનું અમારે શું કારણ છે ? પરન્તુ તારી ગેરહાજરીના સમયમાં દુર્યોધને અમારી ઉત્કૃષ્ટ ભક્તિ કરીને અમને તમારા માટે કાંઈ પણ કરવા અંગે લાચાર બનાવી દીધા હોય તેમ લાગે છે. ખરેખર અમને ધિક્કાર છે કે અમે ભૌતિક સુખોની સાહેબીના ગુલામ બનીને અમારું સત્ય ખોઈ બેઠા છીએ. સત્ય અને ન્યાય તમારા પક્ષે હોવા છતાં અમે અસત્ય અને અન્યાયના પક્ષે કાયર બનીને બેસી રહ્યા છીએ.
