________________ 106 જૈન ઇતિહાસની ઝલકો પ્રભુએ કહ્યું, “એવો સમય આવશે અને તે તીર્થ વિચ્છેદમાં તારા બનાવેલા અભિગમ-શ્રાવકોના ભાવિ વંશજો બનશે.” આ સાંભળીને ક્રોધે ભરાયેલા ભરતે તે શ્રાવકોનો નાશ કરી દેવાનો હુકમ કર્યો. જેથી તેમની વંશાવલિ જ આગળ ન ચાલે. ભગવંતે ભરતને કહ્યું, “આમ ન કરવું. એ નિશ્ચિત ભવિતવ્યતા છે. તેને કોઈ મિથ્યા કરી શકે તેમ નથી.' તે સાંભળીને શાંત પડેલા ભરતે સેનાપતિને કહ્યું, “મા હણ; મા હણ.” ત્યારથી તે શ્રાવકો માહણ (બ્રાહ્મણ) કહેવાયા. (મૂળમાં જૈનો જ બ્રાહ્મણ કહેવાતા હતા. તેઓ આજના બ્રાહ્મણની જેમ 3 તારની જનોઈ પણ રાખતા હતા. પણ તે ત્રણ તાર સમ્યગદર્શન, સમ્યકૂજ્ઞાન અને સમ્યક્ ચારિત્રના પ્રતીકરૂપ હતાં. કાલાન્તરે તે જૈનોમાં શૈથિલ્ય આવી ગયું. તેઓ જૈન કહેવાતા મટી ગયા.) [204] વામ્ભટ્ટનો જીર્ણોદ્ધાર સોરઠના રાજા સમરરાજ ઉપર આક્રમણ કરવા માટે ઉદયનમંત્રી સૈન્ય સાથે પસાર થતા હતા. ત્યાં રસ્તામાં શત્રુજ્ય તીર્થ આવ્યું. તે યાત્રા કરવા ગયા. પરમાત્મા આદિનાથની પૂજા કરતાં તેમણે દીવેટ ખેંચતો ઉંદર જોયો. તે વખતે મંદિર લાકડાનું હતું, ક્યારેક આગ લાગી જવાની સંભાવના નિવારવા માટે તે મંદિરને આરસપહાણનું બનાવવાની તેમણે પ્રતિજ્ઞા કરી. જ્યાં સુધી પ્રતિજ્ઞા પૂરી ન થાય ત્યાં સુધી એકાશન અને બ્રહ્મચર્યનો નિયમ કર્યો. યુદ્ધમાં વિજય તો થયો પરંતુ મંત્રીશ્વર સખત રીતે ઘાયલ થયા. તેમણે સ્વપુત્ર વાભટ્ટને પ્રતિજ્ઞાની વાત કરી. તેણે તે પ્રતિજ્ઞા પોતાના શિરે લઈ લીધી. વાગભટ્ટે કાર્ય શરૂ કરાવ્યું. એક દી વામ્ભટ્ટ દાતણ કરતા હતા ત્યાં એક ઘોડેસ્વાર આવ્યો. તેણે પ્રણામ કરીને મંદિરનું કાર્ય પૂર્ણ થયાની વધામણી આપી. મંત્રીએ તેને બક્ષિસમાં સોળ સોનાની જીભ અને બત્રીસ રત્નના જડેલા દાંતના સોળ ચોકઠાં આપ્યાં. પણ આ શું થયું ? વળતે દી કાળા કપડામાં સજ્જ ઘોડેસ્વાર ધસી આવ્યો. તેણે મંદિરની ભમતીમાં રાત્રે પવન પેસતાં દીવાલોમાં મોટી ચીરાડો પડી ગયાનું જણાવ્યું. મંત્રીએ તેને પૂર્વ કરતાં બમણી બક્ષિસ આપી; એમ વિચારીને કે, “મારા જીવતાં જ મંદિરને નુકસાન થયું એટલે હવે હું જ તેને પાકી રીતે બાંધી શકીશ.”
