________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલકો 100 પાપ જ છે ! મન્ત્રીનું અંતર વારંવાર બોલતું હતું. બીજા દિવસે સવારે માંસભરેલો થાળ મૂકવાને બદલે મસ્ત્રીએ કઢાયા દૂધનું તપેલું અને બે મણ પૂરીનો થાળ પિંજરામાં મુકાવ્યો. ભોજન લેવા દોડી આવેલા સિંહે આમાં પોતાનું ઘોર અપમાન જોયું. એને વ્યક્ત કરવા જોરથી ચિચિયારીઓ પાડી. પણ મન્ની ડગી જવા માટે ધરાર લાચાર હતો. આખો દિવસ સિંહ ભૂખ્યો જ રહ્યો. ત્રણ દિવસના વહાણાં વાઈ ગયાં. સિંહે ત્રણેય દિવસના ઉપવાસ કર્યા. મત્રીના અંતરમાં વિચારોનું ભયંકર ઘમસાણ ચાલ્યું. સિહ મરી જશે. તો મહારાજાને કેટલો આઘાત લાગશે ? અને આઘાત મહારાજાનો ભોગ લેશે તો પ્રજાનું શું થશે ? તો.... આપદ્ધર્મ તરીકે મોટા દોષના નિવારણ માટે માંસ ખવડાવવાનો નાનો દોષ ન સેવાય શું ? મન્નીના મનમાં આ પ્રશ્ન ઘોળાતો રહ્યો, પણ અંતે મત્રીએ એક નિર્ણય ઝટઝટ કરી લીધો. સત્ત્વશીલ માણસ માટે આપદ્ધર્મની વાતો શોભતી નથી. ચોથે દિવસે સવારે મસ્ત્રીએ જાતે જ પિંજરનું બારણું ખોલ્યું. અને પોતે જ સિંહની સામે ચાલી ગયા. જીવનનું આ એક અચરજ હતું. સિંહ મૂઢ બનીને મસ્ત્રીને જતો રહ્યો. મન્ત્રીએ સિંહને કહ્યું, “માંસ વિના જો તારે ચાલે તેમ જ ન હોય તો અનશન ત્યાગ અને મને જ ખાઈ લે. આ સિવાય બીજો કોઈ વિકલ્પ મારી પાસે નથી.” આટલું બોલીને મન્ત્રીએ અરિહંત પરમાત્માનું શરણું લીધું. અને...ડઘાઈ ગયેલા સિંહે દૂધપાકમાં પોતાનું માં નાખી દીધું ! મન્ઝીશ્વરના અપૂર્વ સર્વે સિંહ જેવા ક્રૂરતમ હિંસકને પણ અહિંસાનો આરાધક બનાવ્યો. [28] મજૂર અને પાંચ પથ્થર એક રાજા હતો. પોતાના નગરની સીમા ઉપર નાનકડો પહાડ હતો. એકદા તે પહાડ ઉપર ચારે બાજુ કિલ્લો બનાવીને તેની અંદર રાજમહેલનું નિર્માણ કરવાનો તેને વિચાર આવ્યો. એક દિવસ કામ શરૂ થયું. જેમ જેમ આસપાસનાં ગામડાંઓમાં આ ચણતરની જાહેરાત ફેલાતી ગઈ તેમ તેમ અનેક ગરીબ લોકો આજીવિકા મેળવવા માટે ત્યાં કામ કરવા આવવા લાગ્યા. તેમાં જેણે જૈન મુનિ તરીકેનું જીવન ન પાળી શકવાના કારણે છોડી દીધું હતું. તે માણસ પણ મજૂરી કરવા માટે ત્યાં આવી ચડ્યો.
