________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલક 181 આ વાતની જાણ થવા છતાં અને વાત્સલ્યમૂર્તિ આચાર્યશ્રી મૌન રહ્યા. કારમાં દુષ્કાળના સમયમાં ભિક્ષા લાવવાની કામગીરી અતિ કપરી હતી અને ભારે બુદ્ધિકૌશલ તથા નિખાલસભાવની જરૂરિયાતવાળી હતી. આથી વૃદ્ધાવસ્થાને ગણકાર્યા વિના સંભૂતિવિજયજી મહારાજા પોતે તમામ સાધુવૃન્દની ભિક્ષા લાવતા. અને ખૂબ જ પ્રમાણસર ભિક્ષા સહુને વહેંચતા. એમાં જે કાંઈ થોડુંક વધે તે સ્વયં લેતા. આથી તેમનું શરીર વધુ ને વધુ કૃશ થતું ચાલ્યું. પેલા બે ગુરુભક્ત મુનિઓને ગુરુદેવની આવી સ્થિતિમાં પોતે જ નિમિત્ત બન્યાનું લાગતાં પારાવાર દુઃખ થયું. આથી તેમણે પોતાના વિદ્યાબળથી પોતાની ભિક્ષા લાવવાનો નિર્ણય કર્યો. બીજા દિવસથી અદૃશ્ય-અંજન આંજીને તેઓ અદૃશ્ય બનીને ચંદ્રગુપ્તના ભોજન સમયે રાજમહેલમાં રોજ જવા લાગ્યા અને સમ્રાટની થાળીમાંથી જ કેટલુંક ભોજન લઈ લેવા લાગ્યા. આથી સમ્રાટને રોજ અલ્પ ભોજન મળવા લાગતાં તેનું શરીર ક્ષીણ થવા લાગ્યું. એ સંબંધમાં મંત્રીશ્વર ચાણક્ય ચિંતાતુર બનીને કારણ પૂછ્યું ત્યારે સમ્રાટે સઘળી સાચી વાત ચાણક્યને કરી. બીજે જ દી ભોજન-ચોરોને પકડવા માટે ચાણક્ય છટકું ગોઠવ્યું. ભોજનના અપહરણની વેળાએ એકાએક ધૂપ પ્રગટાવ્યો. મુનિઓની આંખનું અંજન ઓગળીને ધોવાઈ ગયું. બેય મુનિઓ ત્યાં જ પ્રત્યક્ષ દેખાવા લાગ્યા. જૈન મુનિઓને ચોરી કરતા જાણીને ચાણક્યનું માથું ભમવા લાગ્યું. તેને આ સત્ય “કદી ન માની શકાય તેવું અસંભવિત લાગ્યું. મુનિઓએ પેટછૂટી સઘળી વાત ચાણક્યને કરી દીધી. બીજે દિવસે સંભૂતિવિજયજી મહારાજા પાસે જઈને વંદનાદિ વિધિ કરીને ચાણક્ય બે મુનિઓની ચોરીના પાપની ફરિયાદ કરી. ચાણક્ય કહ્યું, “પથ્થર ઉપર કમળ ઊગવાની વાતને પણ હજી હું માની લઉં; પરંતુ જૈન મુનિઓ રાજમહેલમાં ચોરી કરે એ વાત મારી આંખેઆંખ જોવા છતાં મારા માનવામાં આવતી નથી. ગુરુદેવ ! આપના શિષ્યોની આવી દુર્દશા ! આથી પ્રજાજનોમાં જૈનધર્મ પ્રત્યે કેવી લાગણી પેદા થશે ?" થોડીક પળો શાન્ત રહીને ગુરુદેવે કહ્યું, “મંત્રીશ્વર ! મુનિઓએ ભોજનની ચોરી કરી તે વાત તદન સાચી છે. એમનો બચાવ કરવાની વાત મારાથી
