________________ 180 જૈન ઇતિહાસની ઝલકો દેહ ઉપર રત્નકંબલ નાખવામાં આવી. આ કેબલની ભારે ઠંકડથી ખેંચાઈને બધા કમિ તે કંબલમાં ચડી ગયા. વૈધે પહેલેથી જ કુદરતી મરી ગયેલી ગાયનું શબ મંગાવી રાખ્યું હતું. તેની ઉપર રત્નકંબલ ઝાટકતાં બધા કૃમિ પોતાનો ખોરાક મેળવવા માટે તે ગો-શબમાં ઊતરી ગયાં. ફરી મુનિના શરીરે લક્ષપાક-તેલનું મર્દન ! ફરી અઢળક કૃમિઓનું બહિરાગમન ! ફ" રત્નકંબલ ! ફરી ગો-શબ ઉપર કૃમિ-વિસર્જન ! પ્રત્યેક વખત દેહની અંદરઅંદરની ધાતુઓ સુધી ઉષ્ણ તૈલ પહોંચતા મુનિને વેદના દ્વિગુણ, ત્રિગુણ થતી ચાલી. પણ અંતે મુનિ સાવ નીરોગી થયા. પાંચેય મિત્રોએ મુનિને પ્રણામ કર્યા. તેમના શરીરમાં જે શાતા પેદા થઈ તે તેમના મુખ ઉપર સ્પષ્ટ દેખતાં મિત્રોના આનંદની કોઈ અવધિ ન રહી. વૈદ્ય અભયઘોષે તે કંબલરત્ન વેચી નાખ્યું. તેને અડધી રકમ (અડધો લાખ સોનામહોર) પ્રાપ્ત થઈ. આ રકમનું તેણે શિખરબંધી જિનમંદિર બનાવ્યું. પણ વૈદ્યને ભય હતો કે પારકા પૈસે પોતે બનાવેલા આ મંદિરના નિર્માતા પોતે છે એ લોકો કહેવા લાગશે તો પોતે કેવા પાપનો ભાગીદાર થશે? એટલે તેણે તે મંદિરના મુખ્ય પ્રવેશદ્વાર ઉપર મોટી તકતી મુકાવી. તેમાં લખ્યું હતું કે, “મુનિની સેવા માટે એક વેપારી તરફથી મળેલી રત્નકંબલના ઉપયોગ બાદ તેના વેચાણમાંથી પ્રાપ્ત થયેલી રકમમાંથી આ જિનાલયનું નિર્માણ કરવામાં આવેલ છે.” આ વૈદ્યરાજનો આત્મા તે જ પરમાત્મા આદિનાથ થયો. [291] જેન મુનિ અને ચાણક્ય સમ્રાટ ચન્દ્રગુપ્તને જૈનધર્મ ઉપર ભારે શ્રદ્ધા હતી. જૈન સાધુઓના એ પરમ ભક્ત હતા. એમના સમયમાં કામવિજેતા સ્થૂલભદ્રજીના ગુરુ સંભૂતિવિજયજી મહારાજા પાકટ વૃદ્ધાવસ્થાને પામી ચૂક્યા હોવાથી પાટલિપુત્રમાં રહ્યા હતા. એ સમયમાં બારવર્ષ દુકાળે ભારતવર્ષને ભરડામાં લીધો. વૃદ્ધ આચાર્યશ્રીએ પોતાના ઘણાખરા શિષ્યોને સમુદ્રતટના દેશો તરફ વિહાર કરાવી દીધો. કેટલાક સાધુઓએ મન્નાદિ જ્ઞાન આપવા માટે પોતાની સાથે પાટલિપુત્રમાં રાખ્યા. આચાર્યશ્રીના અત્યંત ગુરુભક્ત બે શિષ્યો હતા. ગુરુદેવે તેમને પોતાની સાથે ન રાખતા વિહાર કરાવી દીધો હતો. પરંતુ ગુરુવિરહ નહિ ખમાતા બેય ગુરુભક્તો પાછા ફર્યા અને અધ્યયન કરવા માટે રોકવામાં આવેલા સાધુઓની સાથે રહી ગયા.
