________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલકો 175 | મુગ્ધપુરમાં અનેક જિનાલયો હતો, અનેક પ્રતિમાજી હતાં એની રક્ષા એ આ આચાર્યશ્રી માટે ચિંતાનો વિષય બન્યો. એ જ રાત્રિએ તેઓ ધ્યાનસ્થ થયા અને એમના ધ્યાનબળે દેવીને હાજર થવાની ફરજ પડી. આચાર્યશ્રીએ દેવીને કહ્યું, “પ્લેચ્છો ક્યાં સુધી આવી પહોંચ્યા છે ? તેની ભાળ મેળવીને મને તરત જ જણાવો.” ‘તથાસ્તુ' કહીને દેવી ચાલી ગયાં પણ અફસોસ ! પ્લેચ્છોના દુષ્ટ દેવતત્ત્વ આ દેવીને બાંધી લીધાં. એમની કામગીરીને નાકામયાબ બનાવી. વધુ સમય સુધી રાહ જોયા બાદ આચાર્યશ્રીએ દેવીના આગમનની આશા મૂકી દીધી. પોતે જ હવે ધર્મરક્ષાના કાર્યમાં લાગી ગયા. એમણે તરત ગામના ધર્મીજનોને ભેગા કર્યા; પરન્તુ ઘણાખરા તો પોતાના જ માલસામાનને સગવગે કરવાની ચિંતામાં પડ્યા હતા. પણ જે કેટલાક ધર્મજનો ધર્મરક્ષા માટે તૈયાર થયા તેમને આચાર્યશ્રીએ કામે લગાડ્યા. “આપત્કાલે મર્યાદા નાસ્તિ' એ ન્યાયે રાતોરાત જ પ્રતિમાઓનું ઉત્થાપન કરીને દરેક ધર્મના માથે એકેકી પ્રતિમા મુકવામાં આવી. પણ હજી તો ઘણાં પ્રતિમાજી રહ્યાં હતાં. એટલે દરેક સાધુના માથે પણ એકેકી પ્રતિમા મૂકવામાં આવી. સહુ રાતોરાત આડમાર્ગે વિદાય થઈ ગયા અને સુરક્ષિત સ્થાને વહેલી સવારે પહોંચી ગયા. થોડાક સાધુ સાથે આચાર્યશ્રી ઉપાશ્રયમાં જ રહ્યા સવાર પડતાં જ મહુવા ઉપર પ્લેચ્છ સૈન્ય ત્રાટક્યું. મંદિરોને ખાલી જોઈને મ્લેચ્છો ગુસ્સે ભરાયા. આચાર્યશ્રી પાસે જવાબ માગ્યો. પણ તેઓ મૌન રહ્યા. સ્વેચ્છાએ તેમના તમામ સાધુઓને ત્યાં કાપી નાખ્યા. આચાર્યશ્રીને સ્તંભ સાથે મુશ્કેટાટ બાંધીને ભૂખે મારી નાખવા માટે એક પ્લેચ્છ સૈનિકને સોંપીને સૈન્ય આગળ વધ્યું. થોડી જ વારમાં ચોકીદારે સૂરિજીને ‘મથએણ, વંદામિ’ કહીને નમસ્કાર કર્યા. તેણે કહ્યું, “હું જૈન છું. વખાનો માર્યો મ્લેચ્છોની ટોળીમાં જોડાયો છું. હવે આપ વહેલી તકે અહીંથી રવાના થઈ જાઓ. “આમ કહીને તે દયાળુ સૈનિકે આચાર્યશ્રીને નસાડી મૂક્યા. નજદીકના ગામમાં તે પહોંચ્યા. ત્યાં ઘણા જૈનો રહેતા હતા. એકાકી આચાર્યશ્રીને જોતાં સહુ સ્તબ્ધ થઈ ગયા. સઘળી માહિતી મળતાં આખા ગામમાં સોંપો પડી ગયો. શોક ફરી વળ્યો. હવે શું કરવું? આચાર્યશ્રી પાસે એક પણ શિષ્ય નથી. તરત જ જૈનસંઘ ભેગો થયો. કેવી રીતે પ્રતિમાજીઓનો આચાર્યદેવે બચાવ કર્યો અને કેવી સ્થિતિમાં તેમના કેટલા શિષ્યો કપાઈ ગયા વગેરે માહિતી સભામાં આપવામાં
