________________ 140 જૈન ઇતિહાસની ઝલક કહેવા લાગ્યાં કે, “મોટા મહારાજે તમને આચાર્ય બનાવ્યા છે તે શું અમારી વિડબનાને માત્ર જોયા કરવા માટે આચાર્ય બનાવ્યા છે ? શત્રુને જીતી ન શકાય તો હથિયારો રાખી મૂકેલાં શા કામનાં ? પરાભવ પમાડતી સમતા રાખવાનો શો અર્થ ? કદાચ આ સમતાથી તમે તરી જવાના હશો પણ તમારી આ સમતા જૈનસંઘનું તો કારમું અહિત જ કરશે.' સાધ્વીજીના રોમરોમમાંથી પ્રસરતી જિનશાસનભક્તિને સૂરિજી જોઈ રહ્યા. તેમને શાન્તિથી વિદાય કરીને પાટણમાં સિદ્ધરાજ જયસિંહને વાદસભા યોજવાનું જણાવ્યું. ચાતુર્માસ પૂરું થયા બાદ પાટણમાં વાદ થયો. દિગંબરોએ લવાદને ફોડી નાંખવા માટે લાંચાદિનો માર્ગ લીધો તો ય વાદિદેવસૂરિજી મહારાજાએ પોતાના ભક્તોને તેમ કરવાની સાફ ના પાડી. તેમણે કહ્યું કે, “વિજય તો દેવગુરુની મહતી કૃપાથી મળશે. લાંચના માર્ગે મળતો વિજય પરાજય કરતાં ભૂંડો છે. આપણને એવો વિજય ન ખપે.” અને વાદમાં... વાદિદેવસૂરિજી મહારાજાનો વિજય થયો. આ સમયે કલિકાલસર્વજ્ઞ હેમચન્દ્રસૂરિજી મહારાજા હજી ઉંમરમાં નાના હતા. તેમને વાદસભામાં દેવસૂરિજી મહારાજા સાથે જોઈને દિગંબરાચાર્ય સવાલો દ્વારા ગમ્મત કરવા ગયા પરંતુ આ મુનિએ એવા તો જડબાતોડ જવાબ આપ્યા કે અંતે તેમને ચૂપ થઈ જવું પડ્યું. રાજમાતા મીનળદેવી દિગંબર-પક્ષે હતાં. ભાવિ કલિકાલસર્વજ્ઞ એક વાર તેમની પાસે ગયા. તેમણે કહ્યું કે, “વાદમાં દિગંબરો એવું પ્રતિપાદન કરે છે કે, સ્ત્રી ગમે તેટલો ધર્મ કરે તો ય તેનો તે ભવે મોક્ષ થાય જ નહિ. જ્યારે અમે તેમની વિરુદ્ધમાં છીએ. સ્ત્રીએ શો ગુનો કર્યો છે કે તેનો મોક્ષ થાય જ નહિ ? આ વાત જાણ્યા બાદ રાજમાતાએ દિગંબરોનો પક્ષ ત્યાગી દીધો હતો. દેવસૂરિજી મહારાજાનો વાદ-વિજયનો ઉત્સવ અનોખો હતો. રાજા સિદ્ધરાજ પણ ગુજરાતી આચાર્યના વિજયથી આનંદવિભોર બની ગયા હતા. વાદ-વિજયની ખુશાલી વ્યક્ત કરતો નગરમાં જે વરઘોડો નીકળ્યો હતો. તેમાં રાજાએ ચાલીને દેવસૂરિજી મહારાજને પોતાના હાથનો ટેકો આપ્યો હતો. સૂરિજીના એક ભક્ત લાખો સોનામહોરોનું યાચકોને અનુકંપા દાન કર્યું હતું. આ વાદમાં શરત હતી કે જે હારે તે તેના સંઘને લઈને દેશ છોડી જાય. પણ સૂરિજીએ વિજય પામ્યા બાદ ચાલ્યા જતા કુમુદચંદ્રને વાર્યા હતા
