________________ 152 જૈન ઇતિહાસની ઝલકો નિર્ણય કરી લીધો. તરત મંત્રીશ્વરને બોલાવીને પોતાનો અફર નિર્ણય પ્રગટ કર્યો. ધર્માત્મા મંત્રી ત્યાંથી નીકળીને સીધા ભગવાન હેમચંદ્રસૂરિજીની પાસે ગયા. સઘળી બીનાથી વાકેફ કર્યા. ભગવંતે કહ્યું, “રાજાને ચિંતા કરવાની કશી જરૂર નથી.” પછી તેમણે જળને મંત્રિત કરીને આપ્યું અને કહ્યું, “આ જળના સિંચન માત્રથી રાજાને આરોગ્ય અને રૂપ બંને પ્રાપ્ત થઈ જશે.” મંત્રપૂત જળ લઈને મંત્રીશ્વર રાજા કુમારપાળની પાસે પહોંચી ગયા એ જળનો છંટકાવ કરતાં દાહ શાન્ત થઈ ગયો અને રૂપ પુનઃ પ્રાપ્ત થઈ ગયું. [266] નન્નસૂરિજી અને ગોવિંદસૂરિજી બપ્પભટ્ટસૂરિજી એ સમયના પ્રખર શાસન-પ્રભાવક હતાં. એણે આમરાજને ધર્મસન્મુખ બનાવ્યો હતો. વિધર્મી આમરાજને જૈન ધર્મથી પ્રભાવિત કરીને એના દ્વારા અપૂર્વ કાર્યો કરતા રહેતા હતા. એક દિવસની વાત છે. બપ્પભટ્ટસૂરિજીને આમરાજે પ્રશ્ન કર્યો, “ભગવાન ! વર્તમાનકાળમાં આપની હરોળમાં બેસી શકે એવા સમર્થ કોઈ મુનિરાજ હશે ખરા ?' સુંદર પ્રશ્નનો સુંદર પ્રત્યુત્તર વાળતાં મુનિરાજે કહ્યું, “શેરના માથેય સવા શેર હોય જ ! રાજનું મનેય ટપી જાય તેવા એક નહિ બે-બે આચાર્યો છે.” પ્રભો ! હાલ તેઓ ક્યાં બિરાજે છે ? મારે તે પ્રભાવક પુરુષના તરત દર્શન કરવાં છે.” ભારે અજાયબી અને ઉત્સુકતા સાથે રાજાએ સામે પૂછ્યું. રાજન ! હાલ તેયો બે ય મોઢેરામાં છે. તેમના નામો છે. નન્નસૂરિ અને ગોવિંદસૂરિ.” બીજે જ દિવસે મોઢેરા જવાનો આમરાજે સંકલ્પ કરી લીધો. પ્રભાત થયું. સંપૂર્ણ વેશપલટો કરી લઈને આમરાજ ઘોડા ઉપર ચઢી બેઠા. એડી મારી ને પવનવેગે ઘોડો ઉપાડ્યો. એ સમયે વ્યાખ્યાન ચાલી રહ્યું હતું. ધર્મરસિક લોકો કીડિયારાની જેમ ઊભરાયાં હતાં. ચૂપકીથી આવીને આમ રાજા એ મેદનીમાં જ બેસી ગયા. પણ... આ શું ? વ્યાખ્યાતા મુનિરાજ તો કામસૂત્રનું વર્ણન કરી રહ્યા હતા. જેમ જેમ એ વિષયનું ઊંડાણ તે પકડતા ગયા તેમ તેમ રાજાના અંતરમાં જાગેલું ઘમસાણ વધતું ચાલ્યું.
