________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલક ભારે ઠાઠથી મોઢેરામાં દીક્ષા થઈ. તેમનું દીક્ષાનું નામ ભદ્રકીર્તિ મુનિ રાખવામાં આવ્યું. પણ પછી માતાપિતાએ પોતાનું નામ ચિરંજીવ બનાવવાની ગુરુને વિનંતી કરતાં ગુરુદેવે મુનિનું નામ “બપ્પભટ્ટ' રાખ્યું. આ મુનિરાજની બુદ્ધિ અતિ તીવ્ર હતી. તે રોજના એક હજાર નવા શ્લોક ગોખતા. મત્રજાપમાં તેઓ એકાકાર બની જતા. સરસ્વતીજીનો મત્ર ગણતાં એક વાર ગંગાજીમાં સ્નાન કરતાં કરતાં સરસ્વતીજીને નિર્વસ્ત્ર દશામાં મ7થી ખેંચાઈને હાજર થઈ જવું પડ્યું. મુનિએ તેમને કહ્યું : “મા ! આ દશામાં તો હું તને જોઈ પણ ન શકું.” આ સાંભળતા જ દેવીને સ્વસ્થિતિનો ખ્યાલ આવી ગયો. તે સવસ્ત્રા બની ગયાં. મુનિની બ્રહ્મચર્ય સંબંધિત નિષ્ઠા જોઈને પ્રસન્ન થઈ ગયેલાં દેવીએ તેમને વાદમાં સદા “અજેય રહેવાનું વરદાન આપ્યું. આગળ ઉપર આ મુનિવર સૂરિપદે આરૂઢ થયા. તેમની પ્રચંડ પુણ્ય શક્તિ જોઈને ગ્રદેવને સૂરિપદ અર્પણ કરતાં તેમને ભારે મૂંઝવણ થઈ હતી. વધુ માન-સન્માન અને ભક્તિ તેમના પતનનું કારણ તો નહિ બને ને ? એ ભયથી સ્તો. પણ તેમના મુખ ઉપરની મૂંઝવણને બપ્પભટ્ટમુનિ પામી ગયા. તેમણે તે જ ક્ષણે જીવનભર છ વિગઈઓ (મૂળથી) અને ભક્ત માણસના ઘરની ભિક્ષાનો સંપૂર્ણ ત્યાગ કરવાની પ્રતિજ્ઞા લીધી. પતનનું મૂળ - ‘રસનેન્દ્રિયની લોલુપતા’ - જ કાપી નાખ્યું. આથી ગુરુદેવે અતિ પ્રસન્ન થઈને અંતઃકરણના ભાવભર્યા આશીર્વાદ આપ્યા. “તું મહાબ્રહ્મચારી બનજે.'' અને આશિષે જ બપ્પભટ્ટસૂરિજીને આમરાજા તરફથી થયેલી - નર્તકીને રાત્રે મોકલીને પતન કરવા સુધીની - અગ્નિપરીક્ષામાંથી અણિશુદ્ધ પાર ઉતાર્યા હતા. [194] બપ્પભટ્ટસૂરિજી અને વર્ધનકુંજરનો વાદ ગૌડનરેશ ધર્મરાજને ત્યાં વધેનકુંજર નામનો મહાસમર્થ વાદી બૌદ્ધ પંડિત હતો. તેણે તમામ પંડિતોને વાદમાં હરાવ્યા હતા, તેથી ગૌડનરેશ ખૂબ પ્રભાવિત થયા હતા. એક વાર નરેશે વર્ધનકુંજરને કહ્યું કે, “તમે કનોજનરેશ આમરાજાના પંડિતને હરાવી શકો ખરા ? આપણે વાદમાં શરત મૂકીએ કે જે પંડિત હારે તેનો રાજા સમગ્ર રાજ્ય વિજેતા પંડિતના રાજાને સોંપી દે. જો આમાં સફળતા
