________________ 98 જૈન ઇતિહાસની ઝલક કમનસીબે ધન્ય શેઠ પણ રાજાના કોઈ ગુનામાં આવ્યો. તે જ જેલમાં, વિજયની જ બેડીમાં તેને પણ પૂરવામાં આવ્યો. બપોર થતાં શેઠ માટે ભદ્રા શેઠાણી ભોજન લાવ્યા. વિજયને કશું ન આપ્યું. પેટ ભરીને શેઠ જમ્યા. પછી બપોરે સંડાસ જવાનું થતાં શેઠે વિજયને સાથે આવવા કહ્યું, કેમ કે એક જ બેડીના બે પેંગડામાં બન્નેયનો એકેકો પગ હતો. | વિજયે કહ્યું, “કાલથી ભોજનમાં ભાગ મળે તો જ આવું.” ન છૂટકે શેઠને હા પાડવી પડી. બીજે દી ભદ્રા ભોજન લાવી. શેઠે વિજયને આપતાં ભદ્રાને ખૂબ ક્રોધ ચડ્યો. “પુત્રના ખૂનીને ભોજન તે અપાય ?' પણ શેઠે સઘળી મુશ્કેલી સમજાવતાં ભદ્રા શાન્ત પડી ગઈ. આમ રોજ ચાલવા લાગ્યું. સજા પૂરી થતાં શેઠ જેલમાંથી છૂટા થયા. (આત્માનું નિકંદન કાઢી ચૂકેલા ખૂની જેવા શરીરને આ રીતે ન છૂટકે, કચવાતા દિલે ભોજન આપવું જોઈએ.) [193] બપ્પભટ્ટસૂરિનું જીવન એ તેજસ્વી બાળકનું નામ સૂરપાળ હતું. પિતા બપ્પ અને માતા ભટ્ટી. એકદા પિતા સાથે ઝઘડતા માણસની સામે તલવાર લઈને નાનકડો સૂરપાળ ધસી ગયો. પિતાએ તેને નિવારીને ખૂબ ઠપકો આપતાં સૂરપાળ ઘર છોડીને ચાલી ગયો. જે વહેલી સવારે તે મોઢેરા પહોંચ્યો. તેની પૂર્વની રાતે જ ત્યાંના ઉપાશ્રયમાં બિરાજેલા સિદ્ધરાજસૂરિજી મહારાજાને તેના આગમનનું સૂચક સ્વપ્ન આવ્યું જેમાં તેમણે મંદિરના શિખર ઉપર રમતું સિંહબચું જોયું. - સવારે જિનમંદિરમાં બહાર સૂરિજીએ તો સૂરપાળને જોયો. સૂરપાળને સાથે રાખ્યો. થોડા જ વખતમાં તેને દીક્ષાની ભાવના થઈ. સંઘે પણ તેની તેજસ્વિતા, વાચાળતા, ગંભીરતા વગેરે જોઈને તેને દીક્ષા આપવાની સૂરિજીને વિનંતી કરી. સૂરપાળના અજૈન માતાપિતાને સંતુષ્ટ કરીને; તેમની બીજી મુશ્કેલીઓનું નિવારણ કરી આપીને તેમની સંમતિ મેળવવા માટે સંઘના અગ્રણીઓને પાંચાલ મોકલ્યા. જૈન દીક્ષા નહિ અપાવવા માટે જ્ઞાતિજનોના સખત પ્રયત્નો નિષ્ફળ ગયા. ગોરે સૂરપાળને સમજાવવા માટે સૂરપાળ સાથે જે વાર્તાલાપ કર્યો તેમાં સૂરપાળની વાક્પટુતા અને સંસારવૈરાગ્ય જોઈને ગોર સ્તબ્ધ થઈ ગયો. રજા મેળવવા માટે સૂરપાળે ઉપવાસ શરૂ કર્યા. તેમાં તેને સફળતા મળી. માતાપિતાએ દીક્ષાની રજા આપી.
