________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલકો 79 [15] સૂરાચાર્યજી અને રાજા ભોજનું ષડ્યુંત્ર એક વાર રાજા ભોજે એક હજાર પંડિતોને ભેગા કર્યા અને કહ્યું કે, સત્ય એક જ છે; હજાર નહિ. તમે બધા જુદાં જુદાં સત્યોની વાત કરો છો તે ન ચાલે. તમે બધા ભેગા થઈને એકમતે એક જ સત્ય જાહેર કરો નહિ ત્યાં સુધી હું તમને નજરકેદ રાખીશ.” પંડિતો ભારે વિમાસણમાં પડી ગયા. તેમણે જૈનાચાર્ય સૂરાચાર્યજીને ખબર મોકલ્યા. તેમને પણ આ બીના સાંભળીને બહુ દુઃખ થયું, તેઓએ ભોજ પાસે આવીને કહ્યું કે, “હું હવે ધારામાંથી વિહાર કરું છું. રાજા ભીમને હું જણાવીશ કે ધારાના એ હજાર પંડિતોને નજરકેદ કરી રાજા ભોજે ખૂબ જ ખરાબ કામ કર્યું છે.” ભોજે કહ્યું, “આચાર્યશ્રી, તમે મને એકતા કરી આપો. એકતા સાથે મારે કામ છે.” સૂરાચાર્યજીએ કહ્યું, “રાજન્ ! બધા ધર્મોની હું આજે જ એકતા કરી આપું, જો તમે નગરના બધા ચૌટાઓ દૂર કરીને એક જ કરી દો; જો તમે બધાં બજારોનું એક જ જગા ઉપર એક જ બજાર કરી દો; જો તમે તે બજારોના તે તે માલની વિવિધતાઓ દૂર કરીને દરેક બજારમાં એક જ માલ મૂકવાની આજ્ઞા કરી દો તો.” ભોજે કહ્યું કે, “તે તો ધરાર અશક્ય છે.” ત્યારે સૂરાચાર્યજીએ કહ્યું કે. લોકો ભિન્ન ભિન્ન રુચિવાળા અને ભિન્ન ભિન્ન કક્ષાના વિકાસવાળા છે. જેનામાં દયાનો ભારે પ્રેમ હોય તે જૈનધર્મ પાળે; ભોજનનો શોખીન કૌલધર્મ પાળે, વ્યવહારનો ઇચ્છુક વેદધર્મ પાળે; મોક્ષેચ્છુ નિરંજનદેવને માને.... આમાં બધા પાસે એક જ ધર્મનો આગ્રહ કદી રાખી શકાય નહિ. રાજા ભોજને આ વાત બરોબર ગળે ઊતરી ગઈ. તેણે તમામ પંડિતોને મુક્ત કર્યા. છતાંય કેવી કમનસીબીની વાત છે કે રાજસભામાં સૂરાચાર્યજીની વારંવાર ઉત્કૃષ્ઠતા જાહેર થતી હોવાથી ઈર્ષ્યાથી પ્રેરાઈને રાજા ભોજે તેમને મારી નાખવાનું પયંત્ર ગોઠવ્યું. કવિરત્ન ધનપાળે ગુરુદેવને પોતાના ભોંયરામાં સંતાડીને તક મળતાં પાટણ તરફ વિહાર કરાવી દઈને પડયંત્ર નિષ્ફળ બનાવ્યું. આ કટોકટીના સમયમાં સૂરાચાર્યજીના જીવની રક્ષા માટે પાટણના હજારો જૈનોએ રોજ આયંબિલનો તપ અને મંત્ર જપ શરૂ કરી દીધા હતા.
