________________ 44 જૈન ઇતિહાસની ઝલકો માયા કરે ! ધિક્કાર છે, જૈનોને !" પંડિતો બે મોંએ આવી વાતો કરવા લાગ્યા. આ જાણીને પાદલિપ્તસૂરિજીને મોટો આઘાત લાગ્યો. આ શાસનહેલનાનું નિવારણ કરવાનો તેમણે નિશ્ચય કર્યો. પીઢ અને ગંભીર શ્રાવકોને એકઠા કરીને તેમણે એક વાત મૂકી કે, “કાલે સવારે તમારે મને કાળધર્મ પામેલો જાહેર કરીને મારી સ્મશાનયાત્રા કાઢવી. ઘણું કરીને તો આ સ્મશાનયાત્રામાં જ મારું કાર્ય હું પતાવી દઈશ, પણ કદાચ કમનસીબે કાર્યસિદ્ધિ ન થાય તો ઠેઠ સ્મશાન સુધી મારી પાલખીને લઈ જજો અને મને ચિંતામાં ગોઠવીને સળગાવી દેજો.'' ' સૂરિજીની વાત પ્રમાણે બધો અમલ કરવામાં આવ્યો. જ્યારે પાલખી પેલા ઈર્ષાળુ પંડિતના ઘર આગળ આવી ત્યારે તે પાલખી પાસે આવીને મોટેથી પોક મૂકીને રડવા લાગ્યો. ભેગા થઈ ગયેલા લોકોએ તે પંડિતને જોરથી રડવાનું કારણ પૂછયું. પંડિતે કહ્યું, “આ જૈનાચાર્યને મેં જ મારી નાખ્યા છે. હે ભગવાન ! મેં કેવું પાપ કર્યું ! આ જૈનાચાર્યની કૃતિ તદન નવીન રચના હોવા છતાં મેં તેમની ઉપર કેવું આળ ચડાવ્યું ! હા... તેના આઘાતથી જ તેઓ અકાળે, એકાએક મૃત્યુ પામી ગયા ! હાય ! મારા જેવા પાપીનું શું થશે ?" આ હકીકતની બરોબર જાહેરાત થઈ કે તરત સૂરિજી પાલખીમાં હાલવા લાગ્યા. પાલખી થોભાવીને બહાર નીકળ્યા. સર્વત્ર સૂરિજીનો જયજયકાર થઈ ગયો. જે નશાસન ઘોર હેલનામાંથી ઊગરી ગયું. [] અપરિણત દત્તમુનિ સંગમ નામના આચાર્ય અતિ વૃદ્ધ થતાં કોલ્લાકપુરમાં સ્થિરવાસ રહ્યા. શિષ્યોને દેશાન્તરોમાં મોકલી આપ્યા. આર્ચાયશ્રી વૃદ્ધ છતાં અતિ ઉત્તમ કોટિનું સંયમપાલન કરતા હતા. આથી જ તે ક્ષેત્રની દેવી તેમની ઉપર અત્યન્ત તુષ્ટમાન હતી. એક વાર પોતાના અપરિણીત એવા દત્ત નામના સાધુ ત્યાં આવી ચડ્યા. તે સાધુ ગુરુજીને જોઈને જ તેમની શિથિલતાની કલ્પનાઓ કરીને અસદ્ભાવ બતાવવા લાગ્યો અને સ્વયં બીજા સ્થળે ઊતર્યો. ભિક્ષાનો સમય થતાં ગુરુજી દત્તમુનિ પાસે ગયા અને ભિક્ષા માટે સાથે લઈ ગયા. ખૂબ સામાન્ય કક્ષાનાં કટુંબોમાંથી રુક્ષ અને તુચ્છ જેવી ભિક્ષા , , , , , Sii
