________________ 34 જૈન ઇતિહાસની ઝલકો [oo] શ્રીયક-મૃત્યુ પોતાના સંસારી ભાઈ શ્રીયકને પર્વ દિવસે ઉપવાસ કરવાની ભાવનાથી યક્ષા નામનાં સાધ્વીજી સમજાવી સમજાવીને થોડું થોડું પચ્ચકખાણ વધારતાં ગયાં. એમ કરતાં ઉપવાસ તો થઈ ગયો. પણ તેમાંથી અશાતા પેદા થઈ અને શ્રીયકનો દેહાંત થઈ ગયો. સાધ્વીજીને થયું કે આ રીતે પોતાના દ્વારા માનવહત્યાનું ભયંકર પાપ થઈ ગયું. આ વ્યથાથી તેઓ અત્યંત પીડાવા લાગ્યા. સંઘ ભેગો થયો. કાયોત્સર્ગ દ્વારા શાસનદેવતા હાજર થયા. તેઓ યક્ષા સાધ્વીને પ્રાયશ્ચિત્ત પૂછવા માટે સીમંધસ્વામીજી પાસે લઈ ગયા. પ્રભુએ ફરમાવ્યું કે, “સાધ્વી નિર્દોષ છે કેમ કે તેમનો આશય શ્રીયકની હત્યાનો ન હતો.” મહાવિદેહક્ષેત્રમાં પરમાત્મા પાસે ગયાની સાક્ષી તરીકે કેવળજ્ઞાની ભગવંતનું વસ્ત્ર તથા દશવૈકાલિક સૂત્રની બે ચૂલિકા પ્રાપ્ત થઈ; જે લઈને તેઓ ભરતક્ષેત્રમાં પાછા ફર્યા. સાધ્વીજીનો આઘાત નિર્મૂળ થયો. [71] વૃદ્ધ મુનિ મુકુન્દનો સ્વાધ્યાયપ્રેમ વૃદ્ધાવસ્થામાં પણ મોટેથી અવાજ કરીને ગોખતા મુકુન્દ નામના મુનિને ગચ્છના કોઈ સાધુએ કટાક્ષમાં કહ્યું, “બુઠ્ઠા મહારાજ ! હવે શું આ ઉંમરે તમારે સાંબેલા ઉપર ફૂલ ઉગાડવાના છે કે ?' વૃદ્ધ મુનિને અચાનક આ શબ્દોની ચાનક લાગી ગઈ. તેમણે સાંબેલા ઉપર ફૂલ ઉગાડવાનું મનોમન નક્કી કરી લીધું. બીજા દિવસથી ઉપવાસ શરૂ કર્યા; અને કાયોત્સર્ગમાં જ લીન રહ્યા. અંતે એકવીસ દિવસે દેવી સરસ્વતીજી સંતુષ્ટ થયાં. બીજે દી ભરબજારે તેમણે સાંબેલું મંગાવ્યું. લોકોની ભારે ઠઠ જામી ગઈ. સાંબેલા ઉપર પાણી સીંચતાની સાથે જ ફૂલો ઊગી નીકળ્યાં. પેલા ટીખળ-સ્વભાવી મુનિ તેમને ઝૂકી પડ્યા. અંતઃકરણથી ક્ષમા યાચી. આ વૃદ્ધ મુકુન્દમુનિ ત્યાર બાદ, જૈનશાસનના મહાપ્રભાવક વાદિદેવ આચાર્ય બન્યા. જેઓ વૃદ્ધ વાદિસૂરિજી તરીકે પ્રસિદ્ધ થયા. જેમના શિષ્ય હતા, સિદ્ધસેન દિવાકરસૂરિજી. [2] ભીમ શ્રાવકની સત્યવાદિતા એ હતો, શાસનપ્રભાવક આચાર્ય ભગવંત શ્રીમદ્ જગચ્ચન્દ્રસૂરિજીનો પરમ ભક્ત, જૈનધર્મનો ચુસ્ત પાલક, ભીમ નામે શ્રમણોપાસક. “સત્યવાદી
