________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલકો [9] ખેમો દેદરાણી એ હતો, દેદરાણી ગોત્રનો ખેમો. આથી જ તે ખેમો દેદરાણી કહેવાતો. ૧૫૩૯-૪૦ની સાલમાં ગુજરાત અને માળવામાં ભયાનક દુકાળ પડ્યો હતો. બેય વર્ષ ઉત્તરોત્તર વધુ ભયંકર નીવડ્યાં. એ વખતે પાદશાહ મહમદ બેગડાએ પોતાના ભોજકને કહ્યું, “તું વારંવાર મને કહે છે કે શાહ તે શાહ અને પાદશાહ તે પાદશાહ. (પાદ એટલે 14; એવા શાહ તે પાદશાહ) તો હવે તારા બધાય શાહને ભેગા કર અને કહે કે આ ગોઝારો દુકાળ દૂર કરે. અને બીજી વાત સાંભળી લે કે જો તારા શાહ બધા ભેગા થઈનેય દુકાળની આપત્તિને હળવી નહિ પાડે તો તેઓ હવે પછી પોતાને શાહ કહેવડાવી શકશે નહિ. આવું ફરમાન મારે બહાર પાડવું પડશે.” આ સાંભળીને ભોજક ચાંપાનેરના મહાજન પાસે દોડ્યો. મહાજનને ઇજ્જતનો સવાલ થઈ પડ્યો એટલે ટીપ શરૂ કરી. ટીપ કરતાં કરતાં મહાજનના અગ્રણીઓ હડાલા ગામે પહોંચ્યા. ત્યાં ખેમો દેદરાણી હતો. હાથ જોડી તેણે મહાજનને વિનંતી કરી કે, “આખા વર્ષના દુકાળનો તમામ લાભ મને આપી દો. હું બધી જ સામગ્રી પૂરી પાડીશ.” અને.... આથી મહાજનનું “શાહ' બિરુદ કાયમી બની ગયું. [80] સિદ્ધિચન્દ્રજી પંન્યાસ બાદશાહ જહાંગીરના સમયમાં ભાનુચન્દ્રજી ઉપાધ્યાય તથા સિદ્ધિચન્દ્રજી પંન્યાસ થઈ ગયા. આ પંન્યાસજી અત્યંત રૂપાળા હતા. આથી જ બાદશાહના કુટુંબીજનોને હંમેશ ધર્મદેશના દેવા જતાં શાહજાદી તેમની ઉપર મોહી પડી. પંન્યાસજી સાથે જ લગ્ન કરવાનો પોતાનો નિર્ધાર તેણે જાહેર કરી દીધો. બાદશાહે લાગ જોઈને એક વાર પંન્યાસજીને જણાવ્યું કે, “તેમણે મુનિ-જીવનના કઠોર માર્ગે ચાલીને જીવનને બરબાદ કરવું ન જોઈએ. એ કરતા સંસારી બની જવું. શાહજાદી સાથે લગ્ન કરવું વગેરે.....” આ સાંભળતાં જ પંન્યાસજી અકળાઈ ગયા. એની સામે બાદશાહ પણ આવેશમાં આવી ગયા. પંન્યાસજીએ સ્પષ્ટ સુણાવી દીધું કે, આખું રાજ મળે તોય ગુરુદેવે આપેલ સંયમ ત્યાગવાને તે ધરાર લાચાર છે. આ સાંભળતાં જ બાદશાહ જહાંગીરે તેમને હદપાર કરવાનો હુકમ જાહેર કર્યો. ભારે ખુમારીથી પંન્યાસજી આગ્રાથી વિહાર કર્યો. દૂર દૂરના
