________________ જૈન ઇતિહાસની ઝલકો દેવગિરિનું જિનાલય પૂર્ણ થયાની વધામણી આપનાર માણસને મત્રીશ્વર પેથડે ત્રણ લાખ ટંકાનું દાન આપ્યું હતું. [74] પેથડ, વસ્તુપાળ અને આભૂશેઠ વગેરેનો શાસ્ત્રરાગા | મત્રીશ્વર પેથડે સાત કરોડ સોનામહોરોના; વસ્તુપાળે અઢાર કરોડ સોનામહોરના અને થરાદના આભૂ શેઠે ત્રણ કરોડ સોનામહોરના શાસ્ત્રગ્રંથો લહિયાઓ પાસે લખાવ્યા હતા. આભૂ શેઠે સઘળાય આગમોની એકેકી પ્રત સુવર્ણાક્ષરે લખાવી હતી. તેમણે મૃત્યુ સમયે દીક્ષા લીધી હતી. તે પૂર્વે સાત કરોડ સોનામહોરનું સાત ક્ષેત્રમાં દાન કર્યું હતું. વસ્તુપાળે નવ સો ચોર્યાસી પૌષધશાળાઓ કરાવી હતી. [5] સિંહસૂરિજી અને ભરુચ જિનાલયનો જિર્ણોદ્ધાર એક વાર લગભગ આખુંય ભરૂચ આગથી તારાજ થઈ ગયું હતું. તે વખતે લગભગ બધા જૈનો સ્થળાન્તર કરી ગયા હતા. ગામમાં મુનિસુવ્રતસ્વામીજીનું માત્ર એક જિનાલય બેઢંગી સ્થિતિમાં બચ્યું હતું. હોનારત પછી નજદીકના સમયમાં સિંહસૂરિજી નામના જૈનાચાર્ય પધાર્યા હતા. તેઓએ અન્ય કોમના લોકો પાસે જઈને પણ ધન ઉઘરાવ્યું હતું. તેઓ અષ્ટાંગ નિમિત્તના જાણકાર હોવાથી ધરતીમાં પડેલા ધનનાં સ્થળો જાણી શકતા હતા; પરન્તુ અદત્તાદાનના ભયથી તેમણે તે ધન બહાર કાઢ્યું ન હતું. લોકોએ કુલ (લગભગ) પાંચ હજાર રૂપિયા ઉઘરાવી આપ્યા હતા તેમાંથી તે જિનાલયની મરામત કરવામાં આવી હતી. [6] શીલગુણસૂરિજી અને વનરાજ ચાવડો. વિ. સં. ૮૦૨માં ગુજરાત રાજ્યની સ્થાપના થઈ હતી. તે વખતના વનરાજ ચાવડાના ગુરુ-આચાર્ય ભગવંત શીલગુણસૂરિજી હતા. તેમણે તે વખતે મંત્રજપ કરતાં કહ્યું હતું કે, “ગુજરાતમાં જિનધર્મનો કટ્ટર દ્વેષી કદી સુખી થઈ શકશે નહિ.” [oo] “સાધુઓને વહીવટી બાબતોમાં સીધા ન ઉતારવા વસ્તુપાળના સમયની વાત છે. તે વખતે શત્રુંજય તીર્થમાં દેવદ્રવ્યના વહીવટ સંબંધમાં કાંઈક ગરબડ થઈ હતી. ઘણી મથામણના અન્ને આચાર્ય ભગવંતે એક શિષ્યને તે વ્યવસ્થા માટે શત્રુજય મોકલ્યો હતો. કમનસીબે સંપત્તિનો વહીવટ કરવા જતાં તે સાધુ જીવનભ્રષ્ટ થયા. ત્યારથી તે આચાર્ય ભગવંતે
