________________
મહામંત્રના ઉપકાર
૭
(
લાવવામાં મુખ્ય હેતુ શ્રી સિદ્ધ ભગવંતેાની અવિનાશિતા 'ના ખ્યાલ છે. એ વિનાશિતાના વિચાર એમ સૂચવે છે કેશ્રી અરિ તપાવીને અત છે, શ્રી આચાય, ઉપાધ્યાય અને સાધુ અવસ્થાએને પણ અંત છે, પણ માત્ર એક સિદ્ધ અવસ્થા જ એવી છે, કે જેના ઉપર કાળની ફાળ નથી. દેવ, દેવેન્દ્ર, ચક્રવર્તી કે અહમિન્દ્રનાં પદોને અને સુખાને અંત છે, કિન્તુ શ્રી સિદ્ધ ભગવંતાના સુખને અંત નથી. જો સાર્દિ અનંતકાળ સુધી અન્યામાધપણે કોઈ પણ સુખના ઉપભેગ થઈ શકે, તે તે એક સિદ્ધનાં સુખને જ થઈ શકે તેમ છે. પૂજય ઉપાધ્યાય ભગવ'ત શ્રી યશેાવિજયજી આઠમી ચેગષ્ટિના વર્ગુનમાં કરણાવે છે કેસર્વ શત્રુક્ષય, સર્વ વ્યાધિલય, પૂરણ સર્વ સમીહાજી;
મહારાજ
સવ અથ યોગે સુખ તેહથી, અનંતગુણ નિરીહાજી. ૧.
અર્થાત્-સ શત્રુઓના ક્ષય થવાથી, સર્વ વ્યાધિઓને વિલય થવાથી, સ` ઈચ્છાઓ પૂર્ણ થવાથી અને સવ પદ્માચાંના સંચળ થવાથી સ'સારી જીવને જે સુખ થાય, તેથી અન’તગણું સુખ એક શ્રી સિદ્ધ ભગવ'તને હાય છે અને તેના કદી અંત આવતા નથી.
સુખની આ સ્થિતિ શ્રી સિદ્ધ ભગવંત સિવાય બીજા કોઈને પ્રાપ્ત થતી નથી, તેથી તેવા અવિનાશી સુખના અથી આત્માઓને માટે શ્રી સિદ્ધ ભગવંતનેા નમસ્કાર પરમ ઉપા
