________________
સમયના
૨૦૯
1
!
'
જેમ આત્માને સમજાવી જાય છે, તેમ તેમ ધર્મ પુરુષાર્થ પ્રત્યે તેની મતિ ઉદ્ભાસિત થતી જાય છે. એ કારણે.શ્રી જૈનશાસન સૌથી પ્રથમ અથ અને કામપુરુષાર્થની અસારતા સમજાવવા માટે પ્રયત્ન કરે છે. જેની જરૂરીઆત જીવને સ્વભાવથી જ સમજાયેલી છે અને જેના પરિણામે જ જીવે અનેક પ્રકારની આપત્તિઓના અધિક ને અધિક ભાગ થાય છે, તેના પ્રત્યે જ જીવેાના અનુરાગ વધે એવી જાતના ઉપદેશ આપવા, એ દયાળુ ઉપદેશકાતુ ત્તવ્ય નથી જ. દ્રવ્યદયા પણ ભાવયાગભિત હોય અને સભ્યજ્ઞાનમાંથી જન્મેલી હોય, તેા જ પ્રશંસનીય ગણાય છે. અન્યથા સંસારમાચક મિથ્યાદષ્ટિએની (ભાવયાશૂન્ય) દ્રવ્યયા પણ પ્રશ’સાને પાત્ર થવી જોઈ એ. પરંતુ દુઃખી જીવાને સુખી કરવા માટે મારી નાંખવા જેવી અધમ મનાવૃત્તિ પેઢા કરાવનાર હાવાથી એવી યાને પરમાથ ના માગ માં લેશ પણ ઉત્તેજન આપવામાં આવ્યું નથી. અથ કામની નિઃસારતાનું ભાન એ જીવાના અર્થ-કામના અનુરાગરૂપી વિષના નાશ કરનાર છે અને એ રીતે એ વિષથી રહિત થયેલા પુરુષોને અવસ્થાવિશેષ સેવવા પડતા અથ་-કામ-પુરુષાર્થ કવચિત્ દુર્ગંતિદાયી બનતા નથી. પરંતુ અર્થ-કામના અનુરાગરૂપી વિષથી ભરેલા આત્માએને, એ પુરુષાની સાધના કરવાના ઉપદેશ, માહના નશામાં ચકચૂર બનાવી આત્મભાન ભૂલાવનારા જ થાય છે. અ–કામ જીવને કાંઈ પણ લાભ કરતા નથી ?–એ પ્રશ્નના ઉત્તર અહી મળી રહે છે.
