________________
૧oo
પરમેષ્ટિ નમસ્કાર શ્રી ઉપાધ્યાયભગવે તેના સ્વાધ્યાયરસને તથા શ્રી સાધુભગવંતેના ગાત્રસ્પર્શને લાગુ પડે છે. રાગના સાધનભૂત તે બધા વિષ વૈરાગ્યના હેતુભૂત બની જાય છે.
શ્રી સિદ્ધભગવંતને બાહ્ય રૂપ નથી, તે પણ આંતર રૂપ છે. શ્રી આચાર્યભગવંતને બાહ્ય પદાર્થોની સુગંધ નથી, તે પણ શીલ અને સદાચારના પાલનથી પ્રગટેલી આંતર સુગંધ અવશ્ય છે. શ્રી ઉપાધ્યાયભગવંત પાસે બાહ્ય રસ નથી, તે પણ દ્વાદશાંગ પ્રવચનના નિત્ય સ્વાધ્યાયથી ઉત્પન્ન થતે નિર્મળ જ્ઞાનને અને પવિત્ર વચનોને રસ અવશ્ય છે. શ્રી સાધુભગવંત પાસે કામિનીઓને જેવા કોમળ અંગસ્પર્શ નથી, તે પણ ઉગ્ર તપ અને કઠોર સંયમના પાલનથી ઉત્પન્ન થયેલે નિર્મળ અને પવિત્ર સ્પર્શ અવશ્ય છે. પછી ભલે તે તેઓની પવિત્ર કાયાને હે ! અથવા તે કાયાને સ્પર્શેલા પવિત્ર વાય અને વાતાવરણને હ ! આ રીતે પાંચેય પરમેષ્ટિઓના ધ્યાનમાં, ચિંતનમાં કે સ્મરણમાં મનને પાંચેય ઇદ્રિના વિષયે મળી રહે છે. તેથી મન પિતાની સહજ ચપળતાને ત્યાગ કરી સ્થિરત્વને પામે છે.
આ સ્થળે શ્રી સાધુભગવંતને સ્પર્શ પવિત્ર હોવાનાં અનેક કારણોમાનાં કેટલાંક કારણ આ છે. સાધુપણું અંગીકાર કરવાના પ્રથમ દિવસથી જ પાંચ સમિતિ અને ત્રણ ગુપ્તિથી યુક્ત પાંચેય મહાવ્રતનું તેઓ સતત પાલન કરે છે, પાંચેય પ્રકારના સ્વાધ્યાય સહિત પાંચેય પરમેષ્ટિઓનું સતત ધ્યાન કરે છે અને પાંચેય જ્ઞાનના આરાધન વડે
