________________
મહામંત્રનો ઉપકાર ક્ષણવિપરિણામી હોય છે. તેનાથી મળતું સુખ કેળના થડની જેમ અસાર હોય છે, તેથી જીવને તૃપ્તિ થતી નથી અતૃપ્તિ વધે છે. તેનાથી મળતાં સુખનો અનુભવ રાગવાસનાને ઘટાડવાને બદલે વધારે દઢ કરે છે. એ જ શબ્દ, રૂપ, ગંધ, રસ અને સ્પર્શનાં સ્થાન જે અપ્રશસ્તના બદલે પ્રશસ્ત સ્વીકારવામાં આવે, તે તેથી રામવાસના શિર્થિલ થાય છે, ચંચળતા મટે છે અને જીવને શાન્તિ પ્રાપ્ત થાય છે. વિયેને રાગ જે વાસનાઓને વધારનારે થાય છે, તે જ રાગ જે પ્રસસ્ત સ્થાને ઉપર કેળવવામાં આવે, તે જ્ઞાન-દર્શન-ચરિત્રને વધારનારે થાય છે. રાગના સાધનને પણ વૈરાગ્યનાં સાધન બનાવવાની આ એક અપૂર્વ યુક્તિ છે. એ યુક્તિને આશ્રય લઈને જ શાસ્ત્રકાર ભગવંતોએ તીવ્ર રામવાસનાવાળા ગૃહસ્થો માટે દ્રવ્યસ્તવનું વિધાન કર્યું છે. વિવિધ પ્રકારના દ્ર ઉપર રહેલી રાગ-દ્વેષની વાસના એ કમે કરીને નાશ કરી શકાય છે. શ્રી પરમેષ્ઠિ નમસ્કારને પણ ભાવનમસ્કાર બનાવવા માટે ભક્તિમાર્ગની આ સુંદર પેજના છે.
શ્રી અરિહંત ભગવંતેની ધર્મદેશના અને તેઓના મુખકમળમાંથી નીકળતે આષાઢી મેઘના જે ગંભીર તથા ધીર ધ્વનિ એક એવા પ્રકારનો શબ્દ છે, કે જે શબ્દનું શ્રવણ કરવાથી, મનન અને ચિંતન કરવાથી, તેમજ સ્મરણ અને ધ્યાન કરવાથી, રાગના બદલે જ્ઞાન, અવિવેકના બદલે વિવેક તથા મૂછના બદલે ત્યાગ વધે છે. એ જ ન્યાય શ્રી સિદ્ધભગવતેના રૂપને, શ્રી આચાર્યભગવંતના શીલસુગંધને,
