________________
[ ૨૮ ]
પ્રભાવિક પુરુષ :
“દીકરી ! આ જનાર્દનને સમજાવ. કેમે કરીને મારી વાત એ માનતા જ નથી. આરેાગ્યની દૃષ્ટિએ હાનિકારક એવું વમન કરવારૂપ કાર્ય એ કરવા ઉદ્યુક્ત થયા છે. ”
“ જનાર્દન! શા સારું આવી હઠ કરે છે ? માતાને વિનાકારણ કેમ સંતાપ આપે છે? ” નાગિલાએ પ્રેમભર્યા પ્રશ્ના કર્યો.
“ માટી બહેન ! રાજ કઇ પર્વો આવતાં નથી તેમજ યજમાને આમંત્રણ આપતાં નથી. ઘણા દિવસે આજે એક કરતાં વધુ યજમાનાના આગ્રહ થયા છે. સુવણૅ મહેારની દક્ષિણા જતી કરવા મન માનતુ નથી. ખીરના ભેાજનનું વમન કર્યા સિવાય પેટ ખાલી થાય તેમ નથી અને આગળ ડેગ ભાય તેમ નથી. વળી ખીરની મિષ્ટતાના સ્વાદ હજી પણ જીભ ઉપર છે એટલે હું માતુશ્રીને કહું છું કે મારી વમન કરેલી ખીર આવીને હું પછીથી નિરાંતે ખાઇશ. ઝટપટ તું મને એ માટેના સાધન લાવી દે, કે જેથી કાર્ય પતાવી મારા કામે લાગી જઉં. જ્યાં લાભની વાત આંખ સામે ખુલ્લી જણાતી ડાય ત્યાં વૈદકશાસ્ત્રના પાના ફેરવવા કે આરાગ્યની લાંબી ચાડી મીમાંસા કરવી કેમ પાલવે ? લક્ષ્મી ચાંલ્લા કરવા આવે ત્યારે સુખ ધાવા જવાની વાત કરવી એ મૂર્ખતા જ કે ખીજું કંઇ ?”
♪
મમત્વ પર સખત
મુનિ તેા જનાર્દનનું કથન સાંભળી સંસારી જીવડાની વિચિત્રતા પર–કચન પાછળના અગાધ પ્રહાર કરતાં મેલ્યા કે–“ હૈ મહાનુભાવ ! માનવ જેવા બુદ્ધિવાન આત્મા થઈ, વમન કરેલી વસ્તુને પુન: આરેાગવા ઇચ્છે છે ? માનવતાનું આટલી હૅટ્ટે પતન કરાવનાર એ મહેારના લેાભ પર