________________
[ ૩૦૮ ]
પ્રભાવિક પુરુષા :
એણે કમર કસી-કુદરતને એ વાત મજૂર નહિ, ત્યાં જીદું જ બન્યું. પિંજરમાં પૂરાયેલ શ્રેણિકરાજે આપઘાત કર્યાં. એ બનાવે અજાતશત્રુના મન પર એવા તા સખત આઘાત પહોંચાડ્યો કે ત્યારપછી એને રાજગૃહીમાં પળવાર પણ ચેન ન પડયું. વારવાર પિતાના મૃત્યુની સ્મૃતિ ચક્ષુ સામે તરવરવા લાગી. આખરે રાજધાની ફેરવીને ચંપા નગરીમાં લઈ ગયા, ત્યારે જ પેલા બનાવની અસર રાજવીના મગજ પરથી ભુસાવા માંડી અને થાડા સમયમાં પૂર્વવત્ આચરણ આરંભાયું. વાત વિસારે પડી ગઈ. જ્યાં ભલભલા જાણકારી ગાથાં ખાઇ જાય છે ત્યાં તારા મધવના અપવાદ કયાંથી સંભવે ? એના મસ્તકમાંથી એ પ્રીતિના ઇંદ ઉરાડવા જોઇએ. એમાં કામ આવે તેવું રસાયન અમારા શ્રમણેાના હાથમાં છે. એનુ નામ વૈરાગ્ય. રાગના પાસમાં જકડાયેલ જીને વીતરાગની વાર્તાવડે જ છેડાવી શકાય, ચાલ, હું તારી સાથે આવી એ રામબાણુ ઇલાજ અજમાવું.
""
તરત જ આચાર્ય શ્રી યશેાભદ્રસૂરિએ બગલમાં રજોહરણ અને હાથમાં દાંડા લઇ, ભદ્રેશકર સાથે તેના ઘરની દિશામાં પગલાં પાડ્યા. ઘરમાં પ્રવેશ કરતાં પૂર્વે જેવા પ્રકારનું ચિત્ર ભદ્રંશ કરે ઢાયું હતુ તેવા પ્રકારની દશા પ્રવર્તતી જોવામાં આવી. વરાહમિહિર પિછાનવાળા સંતને જોતાં ઊભેા થઈ સામે આવ્યે અને એકદમ ખેલી ઊચો—
“ મહારાજ ! મારા પિતા ક્યાં ચાલી ગયા? તમે મને એક વાર તેમના દન ન કરાવા ? હું તમારા એ માટે જીવનભર ઋણી રહીશ.
""