________________
પટ્ટધર એલડી :
[ ૩૧૧ ]
સૂરિમહારાજે પણ પ્રતિદિન કલાક દોઢ કલાક એ માટે વૈરાગ્યની વાતા કાઢી, એવી રીતે સમાવવા માંડી કે ઘનાચ્છાદિત આકાશ જેમ ભસ્મરાશિના તક્ષ કિરણાથી સ્વચ્છ થવા માંડે તેમ વરામિહિરના મનેાપ્રદેશ પણ મેાહનાં પડેલ તૂટવાથી શુદ્ધ બનવા માંડ્યો. અનિત્ય ભાવનાના આપ એ પર વધુ ચઢવા લાગ્યા. સંસારમાં કાઇ કાઇનું નથી એ સૂત્ર હૃદયમાં દ્રઢપણે અંકિત થયુ. દરરાજના કાર્યોમાં સ્મ્રુતિ આવવા માંડી. પાંચમા દિવસે સૂરિમહારાજે પ્રવેશ કરતાં જ પ્રશ્ન કર્યો.
“ કેમ વિપ્ર મહાશય ! પિતાની સ્મૃતિના માહ-પાશ છૂટ્યો કે નહીં ? ”
પૂજ્ય મહારાજ સાહેબ ! આપશ્રીના વચનાથી મારા મનમાં એટલું તેા ચેાક્કસ થયુ' છે કે ‘ ગયું... તે પાછું આવતું નથી ’મરનાર ને રેાનાર મનુષ્યની દશા પણ નિરાળી તા નથીજ, છતાં કાઇ કેાઈવાર એવા તરંગ ઊઠે છે કે જેમ સતી સાવિત્રીની પવિત્રતાએ પેાતાના પ્રીતમને નવજીવન અપાયુ હતુ તેમ મારા સામર્થ્યના જોરે મારા પિતાના ઘેાડા વર્ષે હું ન વધારાવી શકું ? ”
66
“ વરાહમિહિરજી ! એ શક્ય નથી જ. એક ક્ષણમાત્ર આયુષ્ય વધારી શકાતુ નથી એમ પરમાત્મા શ્રી મહાવીરદેવનુ કથન છે અને એ વિચારણા કરવાથી સુતરાં ગળે ઉતરી જાય તેવુ પણ છે. પાંચ કારણના જોરે આ સંસારચક્ર અસ્ખલિત ગતિએ વહી રહ્યું છે. તમારા મતવ્ય મુજબ ખૂદ ઇશ્વર જગતના કર્તા હૈાવા છતાં તે એમાં હસ્તક્ષેપ કરી શકતા નથી. સાવિત્રીના ઉદાહરણમાં ભાવ જુદા જ છે. એના પતિની બેભાન
