________________
પટ્ટધર એલડી :
[ ૩૩૧ ] હમાં પરિણમ્યું અને શ્રમણુજીવનમાં પગ મૂકવાનું કાર્ય સત્વર હાથ ધરવામાં આવ્યુ. ઝાઝા વિલંબ કરવાનું પરવડે તેમ હતું જ નહીં. ઉચિત ધામધૂમથી એ ઉભય દ્વિજ-સ’તાનાની ભાગવતી દીક્ષા થઇ. એમાં રાજ્ય તરફ્ના સાથે પણુ પૂરા મળ્યા. વિહારને! દિન પણ નિયત થઈ ચૂકયેા, એની આગલી સવારે જે ગૃહસ્થ સાથેના વાર્તાલાપથી આચાર્ય શ્રીને જ્ઞાનાપયેગ મૂકવાનું નિમિત્ત પ્રાપ્ત થયુ હતુ અને જેના સસારી જીવન અંગેની વાત આગળ કહેવાઈ ગઈ છે એ એકાએક સૂરિજીને શેાધતા ભૂદેવની વસ્તીમાં આવી પહાંચ્યા. વંદન કરી એણે પણ પ્રવ્રજ્યા અંગીકાર કરવાની ઉત્કટ ઈચ્છા દાખવી. સિર્જિતભાવ સ્વીકારી આચાર્યશ્રીએ વિહારદિન આગળ લંબાવ્યે અને એની દીક્ષા પણ પ્રતિષ્ઠાનપુરમાં જ ઊકેલી. આમ પેાતાની જ જન્મભૂમિમાં ભદ્રેશકરમાંથી ભદ્રબાહુ મુનિ તરીકે નિર્દિષ્ટ કરાયેલ નવીન શિષ્યને વધુ રોકાવાના સમય પ્રાપ્ત થયેા એટલું જ નહિં પણ પેાતાનામાં રહેલી વિદ્વત્તા દર્શાવવાને સુર્યાગ પણ સાંપડ્યો. એક કવિએ ગાયું છે કે—
તારેકી જ્યેાતમે' ચંદ્ર છૂપે નહીં, સુર છૂપે નહીં માલ છાયા; ભારી સભામે પડિત છૂપે નહીં, દાતા છૂપે નહીં માગન આયા; ચચળ નારીકે તેણે છુપે નહીં, ચેન છૂપે નહીં માદક ખાયા; કવિ ગંગ કહે સુણા શાહુ અકબર, ભાગ્ય ગ્રૂપે નહીં ભભૂત લગાયા.
એ તદ્ન સાચું છે. ઇંદ્રભૂતિ આદિ અગિયારે પડિતાની