________________
પટ્ટધર મેલડી :
[ ૩૨૩ ]
“ વત્સ ! તારી શકા અસ્થાને નથી, છતાં એની વિચારણામાં કાળક્ષેપ કરવા એ પેાસાય તેમ ન હાવાથી સત્વર વિહારની તૈયારી કરેા. અને પ્રતિષ્ઠાનપુર તરફે પ્રયાણુ કરી. ”
એકાએક ગુરુજી તરફથી આવી આજ્ઞા સાંભળતા જ સૌ અજાયબી પામ્યા ! ચામાસુ વીતાવી જે સ્થાન છેાડ્યાને પૂરા પાંચ માસ પણ નહાતા થયા. હજી તેા વિદાય વેળાએ ભદ્રં શંકરે વિનતિ કરેલી કે દેવ! આ તરફના પ્રદેશ આપની ઉપદેશવાણી સારી રીતે ઝીન્રી લેશે. આપ સુખેથી વિચરશે. રાજવીએ પાતાની ઇચ્છાથી એ માટે સગવડ કરેલી છે. ચામાસુ પાછા ફરી મારી વસતીમાં જ વીતાવશે. માગ માં એ માટે અનુકૂળતા જણાય તે તેમ કરી વસંતમાં પાછા ફરશે. દરમીયાન મારી તૈયારી કરી રાખી, હું આપની માર્ગ પ્રતીક્ષા કરતા રહીશ.
આ શબ્દાના રણકાર હજી તાજા પડ્યા છે. ચેામાસાને ડુજી ત્રણ મહિનાની વાર છે. આ રળિયામણા--લીલા કુંજારસમા પ્રદેશમાં-વિચરવામાં અપૂર્વ આનંદ આવે છે. આત્મહિત સાથે જનહિત પણ સધાય છે ત્યાં ગુરુદેવે એકાએક આવે આદેશ કેમ આપ્યા હશે ? આ પ્રકારના શંકાના વમળ સૌને ઊઠ્યા અને એક બીજા સામે અરસપરસ જોઇ રહ્યા.
ત્યાં તેા પુન: ગુરુને સ્વર કણુ પટ પર અથડાયા.
“ પ્યારા શિષ્યા ! જરા પણ મેં જે કહ્યુ છે. તે પૂરા વિચાર
વિલંબ હુવે કરવાનેા નથી. કર્યો પછી જ કહ્યું છે. મને
અંતરનાદ સંભળાય છે એને પાળેા ઠેલી શકાય તેમ નથી. એથી