________________
[ ૨૦૮ ]
પ્રભાવિક પુરુષો : જીવનમાં કણની પરંપરા સિવાય શું હતું? વિધવા ભગિનીની જિંદગીને સંસારજન્ય વિલાસના કાંટે ચઢાવતાં સુખનું પલ્લું તદન ખાલી લેખાય છતાં જ્યારે ભાઈના મુખેથી ઉદ્યાનમાં પધારેલા સૂરિપુંગવ શય્યભવજી પાસે પ્રવજ્યા લેવાની વાત સાંભળી ત્યારે તેણી એકદમ બેલી ઊઠી–
ભાઈ! તારી વય સંયમ લેવાની નથી. નિર્ગથજીવન એ કંઈ ગુલાબ પાથરેલા માર્ગ જેવું નથી કે મીઠી સુવાસ અનુભવતાં એ પર વિચારી શકાય. ડગલે ને પગલે પરિષહુ ને ઉપસર્ગરૂપી કાંટા એ માર્ગ પર પથરાયેલાં છે. પિતાશ્રી સઝાયમાં બોલતા હતા એ લીંટી તને યાદ નથી ?” સંયમ પંથ અતિ આકરે, વ્રત છે ખાંડાની ધાર.”
“ભગિની ! તમે કહે છે એ એ માર્ગ હોય તે ય ત્યાં જવામાં વાંધો શું છે? અહીં આપણા માટે કયાં છત્રપલંગ ઢાળેલાં છે? પૂરી મહેનત કરવા છતાં પિટપૂર અન્ન મળે છે ખરું? અને એ શાંતિથી ખાવાનું આપણું ભાગ્ય પણ કયાં છે? દિ’ ઊગે કેઈની રાવ આવી જ છે ને? આજે જ્યારે લેણદારોનું દેવું પૂરેપૂરું અપાઈ જવાથી એ આ તરફ આવતા અટકી ગયા છે ત્યારે તારા પેલા સાસરીયા ક્યાં જંપવા દે છે?”
ભાઈ ! સંસારમાં તો એમ જ ચાલે. એ કહેતાં ભલાં ને આપણે સાંભળતાં ભલાં. દુઃખ કંઇ સદાને માટે રહેવાનું નથી. તું હવે સમજણે થયે છે એટલે કાલે સવારે સુખ જેવાને વારે આવશે, “પુરુષના નસીબ આડું પાંદડું” એ તે ખુલવા માંડે તો વાર ન લાગે. પિતાના વંશને વેલે કાયમ રહે અને તું સુખી થઈ ઘર માંડે એ જોવાની મારી અભિલાષા છે.”