________________
પટ્ટધર બેલડી :
[ ૨૯૧ ] શ્રી યશોભદ્રસૂરિ સંબંધની છે. થોડા સમય સંભૂતિવિયન વૃત્તાન્તને બાજુએ રાખી, તેઓશ્રીને પાટલીપુત્રમાં ઠરી ઠામ થવા દઈ, વિદ્ગતિ કરતાં પણ વધારે તીવ્ર એવી માનસી દેટ મૂકી સીધા દક્ષિણમાં દોડી આવીએ. સૂરિજીએ જે જમીન કાપવામાં મહિનાઓ લીધા તે માટે આપણે તો કેવલ મામુલી ક્ષણેનું જ કામ ! મનરૂપી સુકાન એ દિશામાં વાળ્યું કે બેડે પાર. વાતો કરતા પંથ કાપી રહેલ એ મુનિમંડળીમાં ભળી જઈ, એની સાથે જ પ્રતિષ્ઠાનપુરમાં પ્રવેશવાનું અને વાર્તાપ્રવાહમાં આગળ વધવાનું.
સવિતાનારાયણના પ્રાત:કાળના કુર્તિદાયી કિરણે સમયના વહેવા સાથે નાના થવા માંડયાં હતાં. દિવસ ચઢવા માંડે હોવાથી માર્ગ પર અવરજવર વધી રહી હતી. સરિતાતટ તરફ જબરો ધસારો થઈ રહ્યો હતો. પાંડુભદ્ર મુનિની નજર જનાર કરતાં આવનાર તરફ વધુ ખેંચાતી. જ્યાં એકાદ જઈધારી ભૂદેવને આવતાં જોયા કે તે બોલી ઊઠયા “જોઈતું હતું અને વેદ્ય કહ્યું. ” જુવોને પિલા મહાશય ઝટપટ આ તરફ પગલાં પાડી રહ્યા છે. તેમને શહેરમાં જવાની ઉતાવળ લાગે છે. તેમના ચહેરા પરથી તે આ નગરના લેમિયા જણાય છે તે તેમને જ આપણે વસતી સંબંધી તેમજ દ્વિજ ભદ્રશંકર સંબંધી માહિતી પૂછી લઈએ.” આ વાત સૌને ગમી અને પેલા ભૂદેવ સમિપ આવતાં જ મુનિશ્રીએ પ્રશ્ન કર્યો.
મહાશય! આપ આ નગરના વતની છે ?”
હા, મહારાજ ! વતની તે ખરા પણ ઘણા વર્ષોથી ઉત્તર તરફ હતો. દરમિયાન કેટલીયે અવનવી બની ગઈ હશે