________________
પટ્ટધર બેલડી :
[ ૨૮૫) એવામાં જે માર્ગે જવાનું હતું તે તરફથી હામેટા પાડતો એક માનવી દોડ્યો આવતે જણાય. એટલે મહારાજશ્રીએ એના આવતાં સુધી થોભવું ઈષ્ટ માન્યું. એ નજીક આવતાં જ સંભૂતિવિજયજીના મુખમાંથી આશ્ચર્યના ઉદ્દગાર સરી પડ્યા.
“અરે સદાલ! તું અહીં કયાંથી ? આમ અચાનક.”
જેને માટે આ ભીષણ પંથ અમે લીધે હતો એ માણસને મેળાપ થયે અને મરણાંત ઉપસર્ગમાંથી આટલી સરળ રીતે બચી જવાનું થયું, એથી નંદન અને તીશભદ્રને આનંદ ઉભરાઈ ગયે. તેઓ ગુરુમહારાજમાં અલૌકિક શક્તિ માનવા લાગ્યા.
સદાલ-મહારાજ ! આપે મારા જેવા રંક-ગામડીઆનું નામ શી રીતે જાણ્યું ?
ગુરુ-અરે ભેળા ! પેલા યજ્ઞ માટે તેને સમજાવી તારા પ્યારા ખારને લઈ જનાર બ્રાહ્મણ શંભુપ્રસાદને શું તું ભૂલી ગયે ?
સદાલ–અરે ! યાદ આવ્યું. આ૫ કર્મકાંડી ભૂદેવ મટી આ સંન્યાસી ક્યારથી બન્યા? વેશ–પરિવર્તનથી માનવી ભૂલથાપનો ભેગ બને છે. આપ સરખા વિદ્વાનને એ ધર્મ છોડી આ જાતને અંચલ કેમ ઓઢ પડ્યો ? મહારાજા
સૂરિ–સદાલ! એની પાછળ લાંબો ઇતિહાસ છે. તું આવ્યું તે પૂર્વેની થોડી પળોમાં અમે સર્વ જીવન-મરણ વચ્ચે ઝોલાં ખાતાં હતાં. વિકરાળ વનરાજ પોતાના બે સાવકે (બચ્ચાં) સહિત આ માગે પસાર થઈ ગયો. હું તો માનું છું કે અમોએ ધારણ કરેલ શ્રી મહાવીરદેવના પવિત્ર વેશથી જ એ રાની પશુઓને શિકાર બનતાં અમે ઉગરી ગયા.
